Şair Gültekin Akın vefat etti

“Maraş’ın ve Ökkeş’in Destanı” şiir ve kitabın yazarı Şair Gültekin Akın Ankara’da vefat etti. Akın’ın cenazesi Cuma günü Kocatepe Camiiden kaldırılacak "Ah, kimselerin vakti yok / Durup ince şeyleri anlamaya..."

İlkyaz şiirinin başındaki bu dizeler ve yüzlerce şiiriyle Türkiye'de şiirin en büyük isimleri arasına giren Gülten Akın'ı kaybettik.

Uzun yıllardır 'hikmet burcu'ndan seslenen şair Gülten Akın, 82 yaşında, uzun süredir tedavi görmekte olduğu hastanede hayata veda etti. Akın’ın cenazesi cuma günü öğle namazından sonra Ankara Kocatepe Camii’nden kaldırılacak.

Milliyet gazetesinin yaptığı bir ankette Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın ölümünden sonra yaşayan en büyük şair seçilen Akın’ın son kitabı 2013 yılında şiirinde bir doruk noktası olarak nitelenen Beni Sorarsan’ı (YKY) 2013’te yayımlanmıştı. Deli Kızın Türküsü’nün Sezen Aksu tarafından seslendirilmesiyle daha geniş kitlelerce tanınan Akın, son olarak Mayıs 2015’te yayımlanan kitap-lık dergisine, kendi deyişiyle “karaladığı” sözleri vermişti.

Derginin mayıs-haziran sayısına, şiir sayfasına koyulmaması koşuluyla yolladığı sözler, Akın’ın üretimini sürdürdüğünün ispatı niteliğindeydi.

Oyunlar da kaleme alan Akın şiirinde, kırılmaları, gücenmeleri, saklanmaları, bağışlamaları, hoşgörüleri yazar, ama isyanıyla birlikte dile getirir. Diğer kitaplarında karşımıza çıktığı gibi bu kitabındaki kadınlar da öğretmen, doktor, Anadolu’da tanıdığı bacı, anadırlar; hepsi çaresiz biraz. Gülten Akın onların çaresizliğini dile getirirken isyan eder. Ama bu isyan illâ bağırmak değildir. Her ne kadar “kabullenme” gibi görünse de aslında kabullenemediği için bu dizeleri yazar şair.

Yaşayan en büyük şair

Gülten Akın, 23 Ocak 1933 yılında Yozgat’ta doğdu. Ortaöğrenimini Beşiktaş Atatürk Anadolu Lisesi 'nde tamamladı. 1955'te Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. 1956’da Yaşar Cankoçak'la evlendi. Beş çocuk büyüttü. 1958-1972 arasında kaymakam olan eşinin görevi nedeniyle Anadolu’nun çeşitli ilçelerinde yaşadı. Gevaş, Alucra, Gerze, Saray ilçelerinde ve Kahramanmaraş'ta yardımcı avukatlık, avukatlık ve öğretmenlik yaptı.

1972'de Ankara'ya yerleşerek Türk Dil Kurumu Derleme ve Tarama Kolu'nda çalıştı. Kültür Bakanlığı Yayın Danışma Kurulu üyeliğinde bulundu. Demokratik kitle örgütlerinin yeniden kuruluşu çalışmalarına katıldı. İnsan Hakları Derneği, Halkevleri, Dil Derneği gibi örgütlerde kurucu ve yönetici olarak görev aldı.

Son Haber gazetesinde ilk şiiri 1951'de yayımlandı. Ardından Hisar, Varlık, Yeditepe, Türk Dili, Mülkiye gibi dergilerde çıktı. Başlarda şiirlerinin konusu doğa, aşk, ayrılık, özlem iken, daha sonraları ise toplumsal sorunlar ağır bastı. 1980 öncesinde halkın yaşadıkları, onun da hayatına ve şiirine yansıdı. Daha sonraki şiirlerinde toplumsal sorunlara yöneldi. Gezip gördüğü yerlerden aldığı esinle zenginleşen ve coşkulu bir insan sevgisiyle yoğrulan şiiri, toplumsal sorunları, yaşam-halk ilişkisini öne çıkardı.

Şiirlerinde büyük ölçüdü folklor öğelerinden yararlandı. Şiir üzerine yazılarını bir araya getiren "Şiiri Düzde Kuşatmak" (1983) kitabında, halk kaynağına inme isteğini, "Halkta var olan öz ve biçimi diyalektik olarak yükseltmek, şiiri yükseltirken halkın yaşamının ve yaşam biçimlerinin yükselmesine yardımcı olmak" sözleriyle açıklar. Şiirleri pek çok dile çevrildi ve kırktan fazla şiiri bestelendi. Bestelenen şiirlerinden biri, Sezen Aksu'nun 1993 tarihli albümüne adını veren Deli Kızın Türküsü oldu.

Milliyet Gazetesi'nin anketiyle Dağlarca'nın ölümünden sonra yaşayan en büyük şair seçildi.

Bazı şiir kitapları

Rüzgar Saati (1956)

Kestim Kara Saçlarımı (1960)

Sığda (1964)

Kırmızı Karanfil (1971)

Maraş'ın ve Ökkeş'in Destanı (1972)

Ağıtlar ve Türküler (1976)

Seyran Destanı (1979)

İlahiler (1983)

Sevda Kalıcıdır (1991)

Sonra İşte Yaşlandım (1995)

Sessiz Arka Bahçeler (1998)

Uzak Bir Kıyıda (2003)

Bestelenmiş şiirleri

Büyü Yavrum (1987)

Grup Yorum

Edip Akbayram, Kemal Sahir Gürel (1988)

Deli Kızın Türküsü (1993)

Sezen Aksu

Siyah Beyaz (1989)

Sevinç Eratalay

Beni Unutma (1989)

Sevinç Eratalay

Ödülleri

1955 - Varlık şiir yarışmasında birincilik ödülü

1964 - Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü

1972 - TRT Sanat Ödülleri Yarışması'nda Başarı Ödülü

1976 - Yeditepe Şiir Armağanı

1991 - Halil Kocagöz Ödülü

1992 - Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü

1999 - Akdeniz Altın Portakal Şiir Ödülü

2003 - Dünya Gazetesi Yılın Telif Kitabı Ödülü

2008 - Erdal Öz Edebiyat Ödülü

2014 Metin Altıok Şiir Ödülü

MARAŞ’IN VE ÖKKEŞİN DESTANI

Bir Komogenim ben, dik başlı ve mağrur
Bin kez başkaldırdım Doğu Roma’ya
Sonra Türkmen oldum Afşar boyundan
Moğol önünden kaçtım
Kaçtım Maraş’a düştüm

“Yüzüğüm mühür benim
Çektiğim kahır benim
El oğlunun yüzünden
Yediğim zehir benim”

Maraşlı Ökkeş’in destanını bir ben söylerim.


Adamın su gibi akanıdır Maraşlı
Biberde çeltikte pamukta elleri
Sim işler, oyma yapar, edik diker gibidir
Sinsin oynar, halay çeker, diz kırar gibidir

Kuşanıp ava giderken
Bataktan alırken turacı
Giyinip çarşıya varırken
Kara şalvar ak işlik
Gözleri ışığı ve geceyi paylaştırır
Kaşları onuru ve sevdayı

Adamın su gibi akanıdır Maraşlı

22 Şubat 1919
Narlı yöresinden Maraş’a doğru
Akan suyun adı Aksu
Ökkeş, nemi Aksu’ya katarım dedi
-Aman Aksu, canım Aksu
Canımın damarı Aksu
Akdeniz’den kopan bir parça akça bulut
Varıp parçalandı Maraş üstünde
Nemi bana kaldı
Antep’ten kopan İngiliz
Narlı’yı geçip yürüdü
Gamı beni aldı.
Ben bu nemi taşıyamam
Ben bu gamı taşıyamam.

Dillendi Aksu:
-Adamoğlu adamoğlu
Nem bana yakışır, gam sana
Nemi bana ver
Taşsın yatağımdan suyum
Alıp gidem üstümdeki köprüyü
Alıp gidemezsem
Sen al gamını
Çal köprüye, yıkılsın
Geçit verme İngiliz’e
Ne köprü kalsın ne gam.
Akdeniz’den kalkan bir akça bulut
Ahır dağlarına vurup kendini
Bin parça oldu
Ökkeş kaptı bulutun nemini
Narlı yöresinden Maraş’a doğru
Sürdü götürdü