Büyük kızım okula gitmeye can atarken, küçük kızımda gitmemek için çaba harcıyor. Geceyi hastanede geçirdik. Stres çocuğu perişan etti. İlk yılda bu sıkıntıyı yaşamıştık. Bir yerde yanlış yapıyoruz ama nerede? Şimdi ciddi ciddi çocuğu psikoloğa götürmeye karar verdim. Bir iki gün içinde intibak sağlayamazsa başka alternatifler arayacağız.
Okula, öğrencilere sıradan bir bakış atan biri değilim. Yıllarca Okul Aile Birliği Başkanlığı yaptım. Çevremde çok öğretmen akrabam var. Onlarla eğitim konusunda fikir alışverişinde bulunur. Eğitim sisteminin sorunları ile ilgili tartışırız.
Eğitime uzak bir Milli Eğitim bakanı var. Ve bu Bakanın bu yıl uygulamaya kalktığı 4+4+4 sistemini hiç beğenmiyorum. Benim beğenmeme gerekçem, öyle imam hatiplerin önünün açılmasıyla falan ilgisi yok.
Öncelikle bina ve derslik sıkıntısı söz konusu. Karma okullarda 15 yaşındaki bir delikanlı ile 6 yaşındaki kız çocuğu aynı kantinlerden alışveriş yapacaklar, aynı servis ile belki okula gidip gelecekler. Bu ne kadar doğrudur?
Dün ilköğretim okulu olarak bildiğimiz okulların iki kapısı oluşturulmuş ve biri ilk biri de orta diye bölümlere ayrıştırılmış. Ya bunun neresi mantıklı? Buna çocuk psikolojisini bilen biri nasıl izin verebilir?
Okul öncesi eğitim çok önemliydi. Şimdi bu kaldırıldı. Normalde öncelikle okul ve sınıf sorunu çözülmeliydi. Sonra 1+4+4+4 gibi bir sistem hayata geçirilmeliydi.
Yolda bile yürüyemeyen, tuvalet ihtiyacını zar zor gideren, çoğu zamanda sınıflarda altına yapma istidadı olan bu küçücük yavruları ve 15 yaşındaki çocukları siz nasıl yan yana koyabilirsiniz?
Kapıların ayrılması, birinin sabahçı, birinin öğlenci olması bu sorunu çözemez. Küçük çocukların oturacağı sıra boyu ile büyük çocukların oturacağı sıra boyu farklı olmalıdır.
Ya aslında yazacak o kadar çok konu var ki, yazarken bile neredeyse kafayı yiyeceğiz.
Millete anayasa değiştirme sözü verileceğine, şu adam gibi bir eğitim sistemi sözü verilseydi.
Büyük çocukların küçük çocukları teneffüslerde omuzlarıyla vurarak düşürdükleri günümüzde eğitimde bir standart yakalanmadan bu ülkede başarı olmaz.
Yeni eğitim sistemi çok iyi, takdir ettiğim bir çok yönleri var. Ancak zamanlaması ve okullaşma oranı nedeniyle bunu kabul edemeyiz.
Bir süre sonra Kahramanmaraş’ta bu konuda bir çok öğrenci velilerinin şikayetlerini gündeme getirmek zorunda kalacağız.
Bu ülkede eğitime vakıf, eğitim ile iç içe olan Milli eğitim bakanlarına ve uygulamalarına ihtiyacımız var.
Ben yaptım olacak mantığı içinde deli dumrul tarzı uygulamalarla eğitim bir yere varamaz...
Ve şimdi biz deli dumrul manzaraları yaşıyoruz.
Allah çocuklarımızın sonunu hayırlı eylesin.....