Bir sabah ayrılacak bu kayık,
Bu kıyıdan.
Suskunlaşacak zaman.
Denizler köpük saçacak,
Karabataklar etkilenmeyecek korkma !
Ama martılar için aynı değil !
Değil hiçbir şey !
Usulca asılacaksın küreklere,
Bulutların üzerinde,
Melek misali.
Süzülecek ve pembe elbisen uçuşacak,
Rüzgarda,
Ardından bakakalacak martılar .
Ve ben...
Sense ardına bile bakmadan...
Neyse,
Yolun açık olsun.
“Vazgeçmiyorum ! “
Geçer gibi yapıyorum...
Üzülmeyesin,
Martılara bakıyor,
İçime akıyorum...