İnsan demek sadece iki ayağı üzerinde yürüyebilen bir hayvan türü değil; düşünebilen, muhakeme eden, akıl üreten, hakkı savunan, sevip sevilen bir varlık olması hasebiyle kolay değildir insan olmak. O bir sosyal varlıktır aynı zamanda. Yaşamını yitirdikten sonra da ardından bir yığın seven bırakan, yeri doldurulamaz denilen, ölümsüz izler bırakandır insan. Akıl ve mantığının yanında vicdanı ve insafı olandır insan.
Bir adı da fanidir insanın her varlık gibi.. Bazılarına zamansız geliyor ecel. Yaprak dökümü, teker teker toprağa döküyor insan gibi insanları da maalesef. Kimden söz ettiğimi anlamış olmalısınız. Geçtiğimiz gün hayatını kayben; güzelliğin, şanın ,şöhretin, paranın şımartamadığı; ezilenin, mazlumun yanında olmayı, onların hakkını savunmayı şiar edimiş bir sanatçımızdan Tarık Akan’dan bahsediyorum.
İnsan olmak kadar hakkıyla sanatçı olmakta zordur. Herkesin göremediğini görmek, duyamadığını duymak, kimsenin vazgeçemediğinden vazgeçebilmektir sanatçılık. Toplumun bir adım önünde gidebilendir sanatçı.
Bakırköy’de doğup büyüyen, güzelliği ve yakışıklılığıyla gözler kamaştıran, alkış yağmurlarıyla ıslanan bir gencin, Güneydoğu Anadolu’nun geçit vermeyen dağlarında, kıraç topraklarının yoksul insanlarının acısını yüreğinde hissetmesi az şey mi Allahaşkına?
Benim de ortaokul ve lise yıllarımın yakışıklı jönüydü o. On-onbir yaşlarındaydım. Ortaokula yeni başlamıştım onun ilk parlayış döneminde. İyi notlar aldığım için babamın ödülüydü sinema parası. Ben de iyi bir sinema severdim. Onu tanıdıktan sonra bir ara Kartal Tibet hayranlığımı bırakıp Tarık Akan’a dönmüştüm. Bir kız arkadaşım, “Tarık Akan gibi birisine aşık olmak,onunla evlenmek istemem. Çünkü herkesin gözü onda olur”demişti. Ben de ona hak verdiğim için tercihimi tekrar Kartal Tibet’ten yana yapmıştım. Bunlar işin şaka tarafları. Salon filmlerinin yakışıklı jönünün bakışları çapkın değil, insancıldı. Ona Ertem Eğilmez ilk filmlerinde ne kadar zengin ve şımarık delikanlı rolünü oynatmış olsa da onun gözlerinin kadınlara ve hayata insancaydı bakışı. Nitekim yıllar sonra sosyal içerikli filmler çekmeye başladığında daha çok hoşuma gidiyordu. Onun fazla alkışı ve parayı elinin tersiyle ittiğini bugün bir televizyon kanalında onun ağzından öğrendiğimde hayranlığım bir kat daha arttı ona karşı. O, insan gibi yaşama hakkı elinden alınmış olan insanların mazlum yönlerini beyaz perdeye aktarmayı seçmiş, insan hakları peşinde koşmuş, insanlığı inşa etme çabasıyla yaşamış olan İYİ BİR İNSAN, USTA BİR SANATÇIYDI.
Onun ölümünü duyunca benim gibi milyonlarca gözü yaşaranlar, içi yananlar olduğu gibi; gözüne din gözlüğü takarak Allah'ın avukatlığına soyunmuş olan bazı dinbazların küfürleri de sosyal medyada yankılandı maalesef. Allah’ın avukatları yine işbaşındaydılar. Kâinatın sahibinin gücü yetmeyecekmiş gibi, Mahkeme-i Kübra da olur ki –haşa- Allah kendi hakkını koruyamazsa(!), şimdiden ona avukatlık etmeye yeltenen Allah’ın aslanları(!) boy gösterdiler.
Onun siyasi ve politik yönü veya inanç seviyesi beni hiç mi hiç ilgilendirmiyor. İlgilendirmemeli de…İnanmak kadar inanmamak da bir seçim ve bizim onun inancını derecelendirme, sorgulama, beddualarımızla cezalandırma gibi hakkımız olamaz. Yaratıcının kuluna onun adına karar veremezsiniz siz! Sanki ahiret ve cennet babalarının çiftliğiymiş gibi oraya kimin girip girmeyeceğine karar verme küstahlığını gösterenler, yarın ahirette umduklarının tersi olursa bu defa avukatlığını yaptıkları o yüce yaratandan da hesap sormazlarsa şaşarım. Onlar için insan olmanın tek kriteri var; dindar olsun da katil, canavar, hırlı, hırsız, düzenbaz, dolandırıcı, yalancı bilimum sahtekar olması veya silik, kimliksiz, kişiliksiz, nemelazımcı, vur patlasın çal oynasıncısı…fark etmez.
Her yönüyle yerli olan, bizden olan, insan olan o büyük sanatçımızı özlem ve minnetle yad edeceğim. Allah'tan rahmet diliyorum. Yattığı yer nur olsun.