Malum yaşlanıyoruz artık. Yaş otuz beşi çoktan geçti. Sabaha çıkacagımız, sabah serinligini bir daha hissedecegimizin garantisi yok.
Öyle olunca da dogal olarak belirli yaştan sonra "para hırsı tısss " diye bitiyor. Artık ölümün soguklugunu ensemizde zaman zaman hisseder olduk.
Öyle degil mi sevgili okurlar?
Kimi zaman sabahları yatagımızdan kalkmaya başladıgımızda belimiz tutuluyor, kalkmakta zorlanıyoruz.
Bazen de çocuklarımızın her yıl biraz daha büyüdügünü görünce yaşlandıgımızı hatırlıyor, çogu zaman "keşke" tarzı acı bir gülümseme ile kendi kendimize konuşmuyor muyuz?
Ve şu Ramazan günlerinde; bizler evlerimizde "tıka basa" doyarken komşumuz hangi durumda oldugunu merak ederek bir akşam üstü kapısını çalıyor muyuz? O yürek bizde var mı?
Vesselam işte?
Yaşlanıyoruz ya malum.
Günler ayları, aylar yılları kovalıyor.
Bir bakıyorsunuz bir yıl ne çabuk geçti diyor, bazen de çok bunalımlı oldugunuz anlarda "vakit" hiç geçmez olur.
"Gece" bitmez. Uyku girmez gözlerimize. Yatakta bir o yana bir bu yana dönüp durursunuz. Bu sadece ekonomik sıkıntıdan kaynaklanan bir sorun degildir.
Bu insan yaşamında ki sevgisizligin benlige hakim olması "bencil ruh" ile "vicdanın" karşılıklı savaşı gibi bir şey!...
Bizler "zaman" denilen kavramı hoyratça israf ederek geçiriyoruz. Bu gün ne yaptın sorusuna hiç birimiz dogru dürüst cevap veremiyor ve kıvırıyoruz.
Tabii bu kıvırmanın bedeli o uykusuz gecelerde ödeniyor. Ödeniyor ama kimse bunu kabullenmek istemiyor.
Günümüzde hemen hemen her insan hasta.
Bu hastalık görünen hastalıklardan degildir. Adamın ayagı kırık falan degil.
Adamın "kafası" hasta.
Arıza beyinde degil aslında. Beynine enjekte etmeye çalıştıgında.
Eli ile dili farklı.
Cebi ile vicdanı arasına sıkışan bir yürek, bir vucut.
Dogal olarak hastalık taşıyor.
Beden degil.
Ruh ve akıl hastalıgı taşıyor.
Yüregindeki merhamet ve sevgi kırıntıları her geçen yıl biraz daha azalan insan 40 yaşına geldiginde "merhamet" duygularının yerini "kin ve nefrete" bırakıyor.
Beton insanlar.
Hastalıklı bedenler.
Ve günümüz insanı.
Para hırsı, emek harcamadan, alın teri akıtmadan servet hırsı, dirsek çürütmeden makam ve mevkii hırsı.
Bunca arızı hırslar bir bedene girince, hastalıklı bir insan tipi çıkıyor ortaya.
Sokaga çıktıgımızda etrafa şöyle bir bakalım lütfen.
Ben dahil saglıklı insan kalmadı dostlar.
Biraz yüregimizde merhamet kırıntıları varsa onu kaybetmemek için şu ramazan günlerinde, komşumuzun haline bir bakalım isterseniz.
Var mısınız?
Cevabınız "evet" ise bu kırıntıların izleri sizde var.
"hayır" ise yandın arkadaş!..
Ne senin kimseye faydan olur, ne kimsenin sana!...
Israf ettigimiz yılların bedelini saglıksız bir nesil yetişmesine imza atarak bütün toplum ödüyor.
Sen, ben, biz ve hepimiz!..
Nice güzel ve huzurlu günlere!...