Nerede ise kırkbeş yıldır yaşadığım ve güzel olan bütün özelliklerini sahiplendiğim ve sorulduğunda iftiharla Maraşlıyım dediğim bu yer için böyle bir başlık kullanmak istemezdim. Bu başlığın vebali ve günahı ve ayıbı bana bu yazıyı yazdıranların boynuna olsun. Hem bu dünyada ve hem ebedi alemde bu insan müsveddelerine hakkımı helal etmeyeceğim. Sadece onlara değil bu tür şikâyetlere kulaklarını tıkayan yetkililere de hakkımı, bir Müslüman Türk olarak bizi bütün insanlara rezil eden bu kişilere ceza-i müeyyide uygulamadıkları, okullarımızda öğrencileri ikaz etmediler camilerde vaaz ve nasihatlerde imamlarımızın bunu mevzuu etmemelerini de Rabbime şikâyet ediyorum.
Yazımın mevzuu, bütün Maraşlı hemşerilerimizin nerede ise tamamına yakını güzide insanlardan meydana gelen çoğunluk tarafından da bilinmekte ve şikâyet konusu edilmektedir. Gittikçe artan bir oranda yeni nesil, kız veya erkek fark etmeden ulu orta, her yerde, yolda ve yolakta çok çirkin bir şekilde ve yüksek sesle küfür edilmesinden bahsediyorum. Nerede ise kırk yıldır, tanıdığım bütün arkadaşlarıma bu konuyu açtım. Bulunduğum mecliste ağzından devamlı küfürlü kelimeler çıkan insanları ikaz ettim ve uslanmayanlar ile arkadaşlığımı ayırdım. Kırk yıllık arkadaşlarım ile ailece görüşmek istediğimde de gene karşıma küfür veya imalı sözler konuşan ve artık küfürsüz konuşmayı unutan arkadaşlarım çıktı ve onları terk etmek zorunda kaldım. Dolmuşta ve otobüste gençleri ve yaşlıları küfürlü konuşmamaları için ikaz ve ihtar ettim. Bazı an sertleştiğimiz ve kavgaya kadar giden hadiseler meydana geldi. Dolmuş ve otobüs şoförlerinin onlarca hanım içinde arsız arsız küfürlü konuşanları ikaz etmediğine hala şahit olmaktayım. Ben otobüs şoförlerini ikaz edince de, bizzat kendisi küfürlü konuşma ustası olanlarca sadece ben kelaynak muamelesi gördüm. Birçok kez camiye girmeye üç adım kala küfür edip, gayet rahat camiye namaz kılmaya girenler ile münakaşalarım oldu. Belediyemiz yürüyüş yolları yaptı sağ olsun. Hanımım ve kızım ile beraber bir gün ağzımızın tadı kaçmadan, kafamızı yere çevirmeden, utanmadan, sıkılmadan yürüdüğümü hatırlamıyorum. Bir kaç genç bir araya geldi mi yanlarından geçmeye korkuyorum. Hiç te yanılmıyorum. Nerede ise binde bir istisna dışında hepsinin ağzında çok çirkin küfürler. Oğullarımın lise yıllarında bir kaç kez liseye uğradığımda bahçede ulu orta küfür eden gençleri bizzat okul idaresine bildirdim ve aldığım cevap şikâyetçiminsiniz oldu. Yani ben şikâyet etmez isem küfür etmelerinin bir mahzuru olmadığını bana anlatmış oldular. Emniyet mensuplarından bir kaç kez şahsi ricam oldu, fakat hiç bir yaptırımı olmayan ve sözde kalan bu ifadeler için kimi karakola götüreceğiz cevabını aldım. Doğru ya bütün yollar bu ağzı bozuk insan müsveddeleri gezip tozsunlar diye bizim vergilerimiz ile yapılmış değil mi. Bizler başımızı yere eğip bu utanmaz ve arlanmaz insanların müsaade ettiği şekilde yürümek zorundayız.
Yazımın başlığını neden Kahramanmaraş diye yazdığıma gelince. İstanbul’da en kalabalık çarşılarda gezdim binde bir kişinin ağzından küfür duymuşumdur ve inanın böyle bir hatıram yok. Türkiye’min birçok vilayetinde gezdim bizim şehrimiz kadar küfrün yüksek sesle gelen geçen umursanmadan ve gayet normal bir konuşma içindeki kelimeler gibi tüketildiğini hiç görmedim ve duymadım. Başta büyükşehir belediye başkanımız ve ilçelerimizin güzide belediye başkanları olmak üzere, vilayetimizin emniyet mensupları dahil her kes ten ve her yetkili ve yetkisiz insanlardan ricam o dur ki artık bu hayasızlığa bir son verilsin. Camiler de, okullarda, devlet dairelerinde ulu orta küfür edenler hakkında vaazlarda, derslerde ve toplantı yapılan her mahfilde insanlar uyarılsın ve Müslümana hiç yakışmayan bu kötü alışkanlıklarımızdan vazgeçilsin. Yazımı çok ağır bulanlara, tek ricam olacak, sadece ve sadece bulundukları ortamda ve yollarda gelip geçenlerin küfürlerini işitmek için dikkat etsinler ve ne kadar haklı olduğumu göreceklerdir. Fakat kendisi sürekli küfür eden ve bunda da biri beis görmeyenler için lüzumsuz lakırdı olmuş tur yazım. Fakat büyük çoğunluğun bu küfür işinden ve özellikle hanımların çok şikâyetçi olduklarını bildiğimden bunu yazmayı istedim. Kahraman Maraş gibi edebi ve dini yönü öne çıkmış bir şehrimize hiç yakışmayan bu minval, bizlerin ve yetkililerin özellikle yeni nesli ikaz ve irşad ile çözüme kavuşacağına inanıyorum. Küfürsüz yollar ve kaldırımlar da yürümek ümidim ile.