Barış güvercinleri kanat çırpsın havada,
İnsanlar birbirine zeytin dalı uzatsın.
Mutluluk belirtisi görülsün her yuvada,
Gülmeyi unutanlar hayata neşe katsın;
Umutlar filiz versin,
Çorak yerler yeşersin,
“Yediveren” kök salsın,
Kardeşlik baki kalsın.
Huzur ile açılsın dükkânlar darabalar,
Kaynaşsın kucaklaşsın aşiretler obalar,
Ağlamasın analar, üzülmesin babalar,
Çocuklar geceleri kaygısız rahat yatsın;
Taklar kurulsun hem de,
Baştanbaşa ülkemde,
Bayram davulu çalsın,
Kardeşlik baki kalsın.
Devâsa zorlukların üstesinden gelelim,
Başarı bir toplumun “yüz akı”dır bilelim,
Kendi yörüngemizde sevelim sevilelim,
Gönül bezirgânları tebessümle gül satsın;
Aradaki ünsiyet,
İyi huy, iyi niyet,
Hâle hâle çoğalsın,
Kardeşlik baki kalsın.
Duyarlı yüreklerin toplu vurduğu anda,
Dostluk köprüleriyle engeller aşılanda,
Çare bekleyenlere derhal ulaşılanda,
Herkes düşkün birine omuz verip el atsın;
Hâl hatır sormak için,
Menzile varmak için,
Tüm kervanlar yol alsın,
Kardeşlik baki kalsın.
Edirne’den Kars’a dek, yöresiyle yanıyla
Doğu, batı fark etmez; İzmir’iyle Van’ıyla
Sinop’tan, Antalya’ya; Konya, Karaman’ıyla
Yurdum, birlikteliğin tulum hazzını tatsın;
Mecnunca mest olanlar,
Sevdaya tutulanlar,
“Deryayı aşk”a dalsın,
Kardeşlik baki kalsın.
Tasada ve kıvançta bu ülke bizim elbet,
Ayrışır mı vücuttan, örtüşen kemikle et?
El-âlem anlasın ki kavil kararımız net,
Ayrılık gayrılıklar yerin dibine batsın;
Görünmez kazalardan,
Meş’um arızalardan,
Milli bünye sağalsın,
Kardeşlik baki kalsın.
Anadolu kucağı tarihteki yerimiz,
Islatmış toprakları kanımızla terimiz,
Söylensin armoniyle ortak türkülerimiz,
Bağrı yanık ozanlar biraz da keyif çatsın;
Fırat mahzun akmasın,
Dicle bendin yıkmasın,
“Vuslat”ta karar kılsın,
Kardeşlik baki kalsın.