Öyle anlar olur ki, makamları ne olursa olsun, insanlar acı-tatlı olaylar karşısında yaşadıklarını gizleyemezler. Engel olamadıkları yürek feryadı kimi zaman seslerine yansır, kimi zaman göz pınarlarında yaşa dönüşür, kimi zaman da hıçkırık olur dökülür…
***
(Bu yazıyı bu güne bırakmamam gerekiyordu evet, ama hayatta her şey hesap edildiği gibi gitmiyor.
Affola…)
Evvelki hafta Ilıca’da Onikişubat Belediyesi tarafından yaptırılarak Milli Eğitim’e devredilen Ilıca İmam Hatip Ortaokulu ve yurt binasının resmi açılışı vardı.
Türkiye’nin ve Kahramanmaraş’ın önemli ismi Başbakan Yardımcımız Sayın Veysi Kaynak da açılış törenine katılarak Ilıcalılar’ı onurlandırdı, mutlu etti.
2015’in Mayıs’ında temeli, yine şehrimizin yetiştirdiği ender şahsiyetlerden olan Sayın Mahir Ünal’ın Grup Başkanvekili olarak katılımı ile törenle atılmıştı.
***
Eskiden özellikle seçim arefelerinde siyasetçilerin temel attığına çok şahit olurduk, ama açılış yaptığına pek rastlayamazdık.
Şimdi ise maşallah…
Ak Partili kadrolar sayesinde bu “gelenek” de bozuldu. Bu okul açılışında da olduğu gibi, direksiyondaki kişi değişse de araç yoluna durmaksızın devam ediyor!
***
Onikişubat Belediyesi’nin “eğitim yatırımlarından” biri…
Arsasını Ilıcalı vatandaşların tahsis ettiği okul ve yurt binası yaklaşık 3 trilyona mal oldu. Okulda 12 derslik bulunurken bir de çok amaçlı salon yer alıyor.
Yurt binası ise 80 kişilik. Daha önce Dönüklü’deki açılmıştı, şimdi ikincisi; yani Ilıca’daki açıldı. Allah hayır sahiplerinin hayırlarını kabul etsin. Sayın Başkanımız Hanefi Mahçiçek’e de Ilıca’mıza böylesi güzide bir eğitim tesisi kazandırdığı için şükranlarımızı sunarız. Okulumuzdaki eğitim erlerine ve çocuklarımıza da üstün başarılar dileriz tabiî ki..
***
Açılış töreninin çok ayrıntısına girmeyeceğim. Lakin Belediye Başkanımız Hanefi Mahçiçek’in konuşma yaparken yaşadığı duygulara değinmeden ve ortak olduğumu da belirtmeden geçemeyeceğim.
Belli etmemeye çalışsa da konuşma yaparken ağladı “Başkan”…
Kürsüde sık sık sesi titredi, gözleri yaşardı. Zaman zaman da boğazı düğümlendi, duraksadı.
Koskoca Başbakan Yardımcısı, Milletvekilleri, İl Başkanı, Vali, Belediye Başkanları, öğrenciler ve yüzlerce vatandaşın huzurunda olduğunu dinlemedi yüreği.
Oysa ağlamaması gerekiyordu.
Öyle ya; bir siyasetçi, bir belediye başkanı, milletvekilliği ve daha önce de belediye başkanlığı yapmış olan biri olarak bu tür ortamlara alışık olması gerekiyordu. Ama gördüğü “manzara” ve duyduğu haklı gurur ağlattı O’nu…
Da dün İmam Hatipli olmanın “vebalı” gibi algılandığı, adeta yaşam hakkı tanınmadığı Türkiye’de bugün “İmam Hatipli Bir Belediye Başkanı” olarak okullar(!!) açması ve o okulların bahçelerinde koridorlarında geleceğin imanlı nesilleri çocukları görmesi gönül teline dokundu.
Bir belediye başkanı olarak, “İlim Çin’de de olsa gidip alınız” diye buyuran bir Resul’un ümmeti olarak, öğretilen bir harfin karşılığının kırk yıl olduğu bir geleneğin temsilcisi olarak, ilim irfan yuvası açmaktan daha güzel ne olabilirdi ki?
Hem; Maraş’ın kenar mahallelerinden birinde fırıncılık yapan gariban bir ailenin çocuğu olarak Allah kendisine böyle bir hizmet yapmayı nasip etmişti. Bundan daha güzel bir duygu olabilir miydi?
***
Ağla Başkan ağla.
Hıçkıra hıçkıra ağla…
Katıla katıla ağla…
Çünkü bu okullarda yetişen nesillerin yaptığı her hayırlı hizmet, senin de “sevap” hanene yazılacak.
Tabi Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın da….
Hoşçakalın…