“Centilmen olarak doğmak, bir tesadüftür. Fakat, bir centilmen olarak ölmek, büyük bir başarıdır.” – Goddard
Ekber, öleceğini biliyordu.
Doktorları, ona yaşaması için sadece yedi ayı kaldığını söylemişti.
Ekber, “Hayatımın bu noktasında, Allah, bana bu hastalığı hediye etti” diye düşündü.
“Allah’a şükür. Kanser, tüm bedenimi sardı. Bu bir hediyedir. Çünkü; Allah, bana değişme fırsatı verdi.”
Ekber, başarılı bir iş adamıydı.
Yaşamı boyunca, oldukça lüks bir hayat tarzıyla yaşadı.
Kolundaki bileklik, 60,000 $ değerindeydi.
Ama, hastalığının teşhisinden sonra, para, onun için tüm değerini kaybetti.
Lüks arabasını sürmek, Ekber’in artık aklını çelmiyordu.
Nitekim, bu, artık yapmak istediği bir şey değildi.
Ekber, “Biri sana söyledikten veya hasta olduğunu öğrendikten sonra veya yaşamak için fazla vaktin kalmayınca, lüks bir araba, peşinden koşmak isteyeceğin son şey olur” diye düşündü.
Ekber, lüks arabasından, kol saatinden ve tasarım eşyalarından vazgeçti.
Afrika’ya seyahat etti ve Afrika’da bir bağış derneği kurdu.
“Ölüp gittikten sonra, hiçbir şey, hiç kimse, orada seninle olmayacak. Ne annen, ne baban, ne de kardeşlerin olacak. Sadece yaptığın iyilikler olacak. Paran da seninle orada olamayacak. Yani, orada seninle olacak tek şey bağışların, yardımlarındır” diye düşündü.
Keza, açtıkları dernekle, Togo’da bir köy kurdular.
Ki; bu köyde, 200’den fazla dul kadının sığındığı evler inşa edildi.
Yerel halk için bir cami inşa edildi.
600 yetimin gittiği bir okul inşa edildi.
Maalesef Ekber’in hastalığı ilerledi ve vefat etti.
Doktorların 7 aylık tahminine rağmen, 3 yıl daha yaşayabildi.
Ekber’in son mesajı şu oldu:
“Bir amacınız olmasına, bir planınızın olmasına gayret edin. Üzerinde çalıştığınız bir projeniz olsun. Kendi başınıza yapamıyorsanız bile başkalarının projelerine maddi destek olun. Hemen bir şeyler yapın. Çünkü; hesap gününde buna ihtiyacınız olacak.”