Geçen hafta Ankara’ya gitmiştim yeğenimin nişanı için. Ankara benim için çok özlem duyduğum, bir çok anılarımın olduğu, yedi yıl yaşadığım şehir. Yolda giderken aklımda Anıtkabir’i ziyaret etmek, oraya çok yakın olan okulumu görmek de vardı. Fakat altı gün kaldım; nişan telaşı, gelen giden derken buna zamanım olmadı maalesef. Ayrıca Eryaman’da kaldığım için mesafe de uzaktı.
Okul yıllarımda Kızılay’da geçerdi günlerimin çoğu. Emek Mahallesinde oturduğumuz için ulaşım Kızılay’dan olurdu. Ahh o günler güzeldi.
Ankara’da son gün geldi, biz sabah yola çıkacağız ve ben düşündüklerimi yapamamanın üzüntüsüyle yattım. Nasıl etkilendimse rüyamda Atatürk’ü gördüm. Kendisi beyaz bir takım elbise giymiş, bir elinde Türk bayrağı, diğer elinde şapkası vardı. Arkasında bir ordu vardı ve ben onunla yolda karşılaşıyorum. Yaklaşınca gözlerime inanamadım “Siz, siz Atatürk’sünüz!” dedim, o güldü ve evet, dedi. “Peki arkadaki kalabalık kimler, siz nereye gidiyorsunuz paşam?” dedim. ‘’ Onlar, bu vatan uğruna şehit olmuş askerlerim.’’ dedi. Gerçekten de ordunun hepsi genç, hepsi asker kıyafetleri ile Atatürk’ü takip ediyorlardı.
“Peki paşam, böyle nereye gidiyorsunuz?” dediğimde “Meclise gidiyoruz.’’ dedi. İşte orada uyandım bir heyecan bir telaş içinde ve sonrasında bir süre uyku tutmadı. Oldukça etkilenmiştim. Sabah oldu biz yola çıktık ve ben gün boyu Anıtkabir’i ziyaret edememenin üzüntüsünü yaşadım. Kısmetse en kısa zamanda Ankara’ya gittiğimde ilk işim Anıtkabir’i ziyaret olacaktır.
Zaten Ankara’dan döndükten iki gün sonra terör bir kez daha yüzünü gösterdi. Birçok ailenin evine ateş düştü ne yazık ki! O çok sevdiğim Kızılay da.
Hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, yaralılara acil şifa diliyorum. Dilerim bu son olur.
Gelelim bu güne, bu gün ülkemiz için çok büyük bir anlamı olan Çanakkale Savaşındaki galibiyetimiz değil mi? Nasıl anmadan geçerim ki!
Çanakkale Savaşı, yüzyılımızın en büyük savaşlarından birisidir. Birinci Dünya Savaşı’nı galip bitirmek isteyen düşman devletler, gemileriyle Çanakkale Boğazını geçip İstanbul’u almak istiyorlardı. Bunun üzerine aylar süren bir dizi deniz ve kara savaşı yapmıştır. Yaklaşık 300.000 askerimizin şehit olduğu bu savaşlar sonunda, düşman donanmaları ağır kayıplar vererek geri çekilmişlerdir. Savaş 18 Mart 1915 tarihinde düşman gemilerinin geri çekilmesiyle sonuçlanmıştır. Bu nedenle her 18 Mart gününde Çanakkale Savaşını anmaktayız. Ayrıca böylesine önemli günde doğmuş olmak da beni oldukça mutlu ediyor. 18 Mart tarihi benim için çok önem arz ediyor.
Bir insan ölür ama şehit olan asker hiçbir zaman ölmez… Tüm şehitlerimizin mekanı cennet olsun. Ülkem içinde barış dolu gelecek diliyorum.