Bazı insanlar, sırf saygı görmek için karşısındakine yapmacık saygı gösterirler.
Tevazu, insanın süsüdür; ama aşırısı riyaya girer.
Bir okul müdürü arkadaşımla çarşıda karşılaştık. Hoş beşten sonra ayrılırken, bana bin bir tevazu ile:
-Müsaadenizle sayın müdürüm, dedi.
Ben çok şaşırdım. Oysa hiç müdürlük yapmadığım gibi müracaatım da olmadı. Bu adam bana niçin “müdürüm” dedi diye düşündüm. Bir başkasıyla mı karıştırıyor acaba düşüncesiyle:
-Ahmet Bey, ben müdür değilim biliyorsun değil mi?
O ezilip büzülerek:
-Biliyorum canım kardeşim!
-Öyleyse?
- Ben saygı icabı müdürüm diyorum, dedi.
Altta kalır mıyım? Ben de:
-Teşekkür ederim, sayın bakanım, dedim.
Bir sonraki yazıda görüşme üzere, mutlu gülmeler!..