Ben yazımı Pazar günleri yazıyorum. Bu pazar; “Memleketin Hallerini” yazacaktım. Büyük küçük demeden hırsızlıkları, uğursuzlukları, ahlaksızlıkları, yolsuzlukları, densizlikleri ve de edepsizlikleri yazacaktım.
Başbakanımızın konvoyuna saldırıda bulunacak kadar bizlerden ayrışmış katillere seslenecektim. “Kötü şeyler olacak” diyerek devleti tehdit eden hainleri anlatacaktım.
YÖK’ün, ÖSYM’nin ve de MEB’ lığının ‘Cumhura Ayan, Takdire Şayan’ hallerini anlatacaktım.
Yapmakla yükümlü olduğu sınavı yapamayan, yüzüne gözüne bulaştıran ve hala pişmiş kelle gibi sırıta sırıta ortada dolaşan ÖSYM Başkanını şikâyet edecektim sizlere.
Yerelde siyaset yapanları aptal zannedip, yanlarındaki yandaşlarını listelerin başına koyan, kendilerini padişah teşkilatlardaki gönüldaşlarını kul zanneden, seçim için yollara düşen ancak vatandaşları aptal yerine koyarak gelecek adına tek bir kelime söylemeden sürekli birbirlerine söven sayın liderlerin kulaklarını çınlatacaktım.
Okulların kapanmasına daha bir aydan fazla zaman varken lise son sınıfları sokağa bırakan M.E. Bakanlığı yetkililerini anlatacaktım sizlere.
Daha neler neler yazacaktım ama “Anneler Günü” münasebetiyle yazmadım. Daha önce okumuş olanlar olabilir ama kendi adıma her okuduğumda daha çok etkilendiğim şu satırları aldım köşeme…
SEN ANNE DİYECEKSİN
Bir zamanlar dünyaya gelmeye hazırlanan bir çocuk varmış. Bir gün kendisini dünyaya yollamak için hazırlayanlara sormuş;
"Beni yarın dünyaya göndereceğinizi söylediler. Fakat ben o kadar küçük ve güçsüzüm ki, orada nasıl yaşayacağım?"
“Allah sana yardım edecek” dediler ve eklediler;
" Allah tüm meleklerin arasından senin için bir tanesini seçecek. O seni bekliyor olacak ve seni koruyacak. Meleğin sana her gün şarkı söyleyecek ve gülümseyecek. Böylece sen onun sevgisini hissedecek ve mutlu olacaksın."
"Peki, insanlar bana bir şey söylediklerinde, dillerini bilmeden, söylediklerini nasıl anlayacağım?"
"Meleğin sana dünyada duyabileceğin en tatlı ve en güzel sözcükleri söyleyecek. Sana konuşmayı, dikkatle ve sevgi ile öğretecek."
"Peki, ben Rabbimle konuşmak istersem ne yapacağım?"
"Meleğin sana ellerini açarak Rabbine dua etmeyi de öğretecek."
"Dünyada kötüler olduğunu da duydum. Beni onlardan kim koruyacak?"
"Meleğin seni kendi hayatı pahasına da olsa koruyacak."
"Fakat ben sizleri(Cennet ehlini) bir daha göremeyeceğim için çok üzgünüm."
"Meleğin sana sürekli bizden söz edecek ve ulaşmanın yolunu öğretecek."
O sırada cennette bir sessizlik olur ve dünyanın sesleri cennete kadar ulaşır. Çocuk gitmek üzere olduğunu anlar ve son bir soru sorar;
"Şimdi gitmek üzere isem, benim Meleğimin adı ne?"
Sen ona, "ANNE" diyeceksin…
Meleklerin en güzelleri; “Gününüz Kutlu Olsun”