Sen; dişi ve doru
Mümbit iklimin doğurduğu
Aşka aşık güneşin kızı,
Bağrında gül benizli analar dolu;
Varlık dolu, çile dolu, gönlümün yolu…
Ey benim küheylanım, şehit renkli toprağım!
Yolunda ben ser sebil, hem çamur hem çorağım
Hisset beni sinende, sana vurgun delice
Gürül gürül çağlayan deli dolu ırmağım…
Tarihin getirdiği bin senelik hediye,
Seni sevdim ben leyla diye keremsin diye
Gurur doğuran iklim, yedi kollu gergefim
Mızrapla türkü çalan, dört köşe yöre sende.
Yüreğim serinliyor Ağrı’nın tepesinde
Sinsin yaktım sekerek Ankara sinesinde
Üç yanımda üç deniz içtim bâde diyerek
Başımı döndürüyor adın her keresinde.
Kavak yeli, söğüt gölgesi, çınar kahvesi
Mavi bulvardan üç taraf penceresi…
Avrasya taşından gerdanlığım
Ata kucağında varlığım
Melteme bağrın açmış ebede meyilli sancağım,
Dünya mesajımı okuyup ülküm sefa sürerken;
Ben şad olup, çoğalacağım…
Gelinliğim beyaz, duvağım kırmızı
Beyaz atlı prensimdir milli misak sınırı
Parlamalı, parlasın yedi düvele kadar;
Sevgi- barış, parmağımın alyansı.
Baharında uçarken güz renginde eserim
Seninle dolunca hücrem ve tenim
Hicazım, rastım, nihâvendim, buselik, sabâ her seherim
Hasret çeken yüreğin acısını keserim.
Gün batıdan doğsa da gölgen efsunlu eser
Bak Fatihle Alparslan Atatürk’üme gülümser
Kılıç kalkanla mehter, efelerle edeler
“Vatan diyarının sahibi biziz” demekteler…
Pamuk yorganım, yün yastığım
Kilimim, halım, heybem, semsem, bastığım
Toros’tan Erciyes’ten Kaçkar’a ulaştığım
Sana sevdalıyım ey güzel adlar ülkesi Anadolu’m!
Sen de başladı, sende bitecek yolum.