Sonsuzluga giden ancak ne zaman sessizlik limanına varacagı belli olmayan bir gemiye bindik yol alıyoruz!..
Bu yolculukta meşakket var, bu yolculukta bencillik var, bu yolculukta nefis var ve bu yolculukta her şey var!..
Kimileri hırs atına binmişler, etrafında birlikte yol alan arkadaşlarından haberi yok. Ya da çok ilgisizler. Etrafındakiler onu pek enterese etmiyor. Açmı, tokmu, hastamı sayrımı pek de önemi yok.
Kimileri ?ben? diyor.
Bu gemide sadece ben olmalıyım.
Oysa o gemi bir daha bu limana gelmeyecek ki?
Tek başına bir süre sonra sıkılmayacak mısın?
Usanmayacak mısın?
Keşke birkaç kişi albaydım diye hayıflanmayacak mısın?
Bu dünya bir gemi dostlar.
Bu geminin yolcuları da bizleriz.
Bu gemi her limanda bir dolar bir boşalır.
Önemli olan bir limandan digerine varıncaya kadar olan ?sürede? çevremize ?sevgi tohumu? ekebilmektir. ?Kin tohumu? çabuk yeşerir, etrafa çabuk kök atar, çabuk etrafa yayılır. Ama sevgi tohumu öyle degil.
?Sevgi tohumunda? merhamet vardır.
Sevgi tohumunda insanlık vardır.
Sevgi tohumunda Allah korkusu vardır.
Sevgi tohumunda Allah"a iman etmek vardır.
Üzülerek ifade edeyim ki; en yakınımızdakiler bile ?sevgi tohumu? ekmek yerine ?kin tohumu? ekiyorlar.
Tabii bunun sonucu ortada.
?Ben? duygusunun hakim oldugu, ?biz? duygusunun köreldigi ve içinden çıkılmaz bir hal alan bu günkü dünya!...
Sevgiye hasret kalpler,
Sevgisiz yetişen nesiller,
Emek vermeden, alın teri dökmeden hayal edilen servetler.
Ve insan kasapları!...
Insanları kullanarak, insanları kandırarak sahte cennetler vaad eden ?baronlar? ?simsarlar? ve katledilen beyinler, bedenler!...
Pazarı- Pazartesiye baglayan gecenin bu saatinde, etrafımızda bir bayramlık alamayan boynu bükük çocukları, evine hiçbir ziyaretçi gelmeyecek aileler ve dua bekleyen ölüler!...
Uyku tutmuyor beni bayram sabahları!...
Uyku tutmuyor beni bayram öncesi günler!...
?keşke? dedigim ve zaman zaman pişmanlık duydugum geçen o koca yıllar. Boşa geçen o koca yıllar.
Bu boş geçen yıllarda ?zahmetsiz, emeksiz? ama bereketi, sevgisi, merhameti çok bol olacak hizmetler vardı. Onları yapabilirdik.
Mezarlıga gidebilirdik, yaşlıları ziyaret edebilirdik. Yaşlı bir insana bir çorap hediye edebilirdik. Bir öksüz çocuga elbise alabilirdik.
Heyhat!.. Ben kendi hesabıma pişmanlık duyuyorum ama geçen yıllarıma!...
Insanlar bir şeyler yapma ugraşısı içine girdiginde yapacak çok şey çıkıyor ortaya.
Ve birkaç yıldır bunu yapmaya çalışıyorum.
Bayramın birinci günü ilk işim mezarlıga gitmek oluyor. Sonra mahalledeki yaşlıları ziyaret.
Sonra sonra sonra diye bana ait olan ziyaretler.
Benim bu ugraşımda bana yardımcı olan dostlarım var. Ve bu dostlarımın destegi ile her geçen gün halkam biraz daha büyüyor.
Ve diyorum ki; vakit kimse için geçmiş degildir.
şu bindigimiz dünya gemisinde şöyle bir etrafımıza bir bakalım.
Küçük bir bakış bir çok güzellige katkı yapacaktır.
Yeter ki bu gemide bizden başka kimse var mı diye sormak, araştırmak yetiyor.
Onca vakıflar, dernekler var.
Okul bekleyen köyler var.
Okul ihtiyacı bekleyen çocuklar var.
Ve sizin elinizle ama Allah"ın emriyle rızık bekleyen, hayır bekleyen, hediye bekleyen insanlar var.
Ve mutlaka yakınınızda bu ihtiyaç sahipleri vardır.
Bayram sabahı onlara merhaba demek, onların gönlünü almak ne güzel bir davranış olur.
Hepimiz küçük çaplı böyle bir ugraşın içine girelim.
Bayramın güzelligi o zaman anlaşılıyor.
Yoksa Bayram sadece tatil olarak kalıyor.
Allah"ım bana bayramı tatil gibi yaşatma.
Allah"ım bayramın güzelliklerinden bana ve bütün insanlara bahşet ve yaşat.
Ne mutlu bu bayramda ?veren el? olanlara.
Ne mutlu bayramı bayram gibi yaşayanlara ve yaşatanlara!..
Ve bu duygular içinde; bütün insanlıgın her günü bayram huzuru ve güzelligi içinde geçsin. Yüreklere sevgi tohumu ekilsin, kardeşlik, barış, hakça paylaşım hakim olsun.
Allah bu necip millete darlık, dagınıklık ve huzursuzluk nasip etmesin.
Bayramınız bayram gibi kutlu olsun!...