Zamanın birinde, bir adam, yaşamın anlamının ne olduğuna kafayı takmış.
Bulduğu hiçbir yanıt, ona yeterli gelmemiş.
Uzak bir dağda, bir bilgenin yaşadığını duymuş.
Oraya gitmeye karar vermiş.
Çok zorlu bir yolculuk sonunda, bilgenin yaşadığı eve ulaşmış.
Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye yaşamın anlamının ne olduğunu sormuş.
Bilge, “Sana bunun yanıtını söylerim. Ama, önce, bir sınavdan geçmen gerekiyor” demiş.
Adam, kabul etmiş.
Bunun üzerine, bilge, adamın eline bir çay kaşığı vermiş. Kaşığın içine de silme bir şekilde, zeytinyağı doldurmuş.
“Şimdi dışarı çık ve bahçede, bir tur at. Sonra, tekrar buraya gel! Ama, dikkat et. Kaşıktaki zeytinyağı eksilmesin. Eğer bir damla bile eksilirse, kaybedersin.”
Adam, gözü çay kaşığında, bahçeyi turlayıp gelmiş.
Bilge, bakmış. “Evet” demiş. “Kaşıkta, yağ eksilmemiş. Peki, bahçe nasıldı?”
Adam, şaşkın.
“Ama” demiş, “Ben kaşıktan başka bir yere bakmadım ki.”
Bunun üzerine, bilge, “Bahçeyi şimdi tekrar dolaş. Kaşık, yine elinde olacak. Ama, bu defasında, bahçeyi inceleyip gel” demiş.
Adam, tekrar bahçeye çıkmış.
Gördüğü güzelliklerle büyülenmiş. Çünkü; muhteşem bir bahçedeymiş.
Geri geldiğinde, bilge, adama “Bahçe nasıldı?” diye sormuş.
Adam, gördüğü güzellikler karşısında büyülendiğini anlatmış.
Bilge, gülümsemiş.
“Ama, kaşıkta hiç yağ kalmamış” demiş ve eklemiş:
“Yaşam, senin bakışınla anlam kazanır. Ya sadece bir noktayı görürsün, yaşamın akıp gider, sen farkına varmazsın. Ya da görebileceğin tüm güzelliklerin tam ortasında, yaşamını sürdürsün, akıp giden zamanın anlam kazanır. Yaşamın anlamı, senin bakışlarında gizlidir.”