Yol güzeldi dost olunca

İnce ayar vardı aramızda, kendiliğinden

İçtiğim su ayrı gitmez

Yediğim gayrı olmazdı

Ne güzel bir dosttu ki duası bana dönük

Umudu hep Yaradan ‘a dönük

Sıcak ekmekler bölüştük belini kırıp

Biraz peynir biraz domatesli ekmek arası günlerimiz

Öhü ! dediğim de yanımda  yarim yarenim dediğim

Çıkabilse umutlar yukarı, kamçıya gerek yok

O tırmanır en yükseğe,

İkimiz adına…

Ben de onun için hep dua ederim,her akşam

Nerdeysem…

Gittiğim yurt gezilerinde,olmasa da yanımda o

Selimiye de okunur ezan, kah Mardin’de…

Ama en çok Maraş ezanlarında buluşur

Eda ederdik vakitlice,rükuya eğilir, secdemizi yapar başımız

Sonrası sohbetlere dalar,cami avlusunda içilen çaylara doyumsuz

Öyle gülüşü vardı ki…

Sanırsın sümbüller ışıktı gözlerinde

Seçerdi sözcükleri inci gibi dökülürdü dilinden

Ben beni geçtim

Avluda biraz aydınlanan dimağlar toplanırdı başına

İstemem dostum konmasın musalla taşına.

Müstesnam, gönüldaşım, yüreğimin dili,gözlerimin gülüşü

Sakın bırakma beni bu alemde yalnız

Dolduramaz yerini ne yeni dost ne de başka şey

Kıymetin bildiğim, Varlığımın yongası güzel dost

Varol, sağol…