Ey gözümün nuru !!!

Gül kokulu peygamberim,

Allah’a seslenişimde dilsiz yüreğim.

Ey gönlü yaralı Muhammed’im !!!

Daraldığımda ,umutsuzluğumda andım seni,

Bilirim,çıkmaz yollar senden uzak,sabır meyvesi verensin.

Ey Nebi !!!Yolundayım !!!...

Seni görmeden sana gelen kulum.

Şekillendim sözcüklerinle,

Duaya uzattığım ellerde,

Dilimde çevirdiğim duadasın !!

Ey ! Son gün “ ümmetim ! “ diyen

Yol bulup,yanına gelen ümmetin !

Aralanan cennet kapısından,

“ Cennetteyiz ,sayende…Ya resullulah !!! “ desin.

“ÖLÜMDEN SAKINAN ADAM

Dert yarına da çıkacak,

Kurulu herşey,ip,sandalye ve ölüm !

Uzanıp ilmeği geçirecek boynuna.

Sonra mı ?...

Ver elini ölüm !!! Diyecekti.

Karısı, kızı geldi aklına ,

Sevgiyle yumuşadı bir an dirayeti !!

Israrla çıktı,tepesine sandalyenin tarttı kendini.

Aklı gidelim ,dedi.Ruhu kal !!!

İndi,savurdu tekmesini ,

Yalnız kaldı tavanda ip,yerde sandalye …

İçinden vazgeçti,dışından da geçti.

Hükmü “yaşamaktı ! “

Oldu hakimi boş odanın ve penceredeki ışığın.

Yaşayabilmek,yaşamaktı ömrünce,

Üstelik dibine kadar cehennemin,

Tüm bahçelerini gezecek kadar cennetin !!!....

 Okumasını bilirsen her insan bir kitaptır .”