İster kamuda ister özelden emekli olunca ilk anda her şeyin yolunda gideceği düşünülür fakat finansal olarak rahat edilmeyeceği katidir. Masraflar kısılır, sıkı bir diyet yapar gibi hesaplar tutulur ve kuruşlar dahi hesaba katılır. Çünkü geçim zor olacaktır, bilinen bir gerçektir. Çocuklar büyümüştür, işleri vardır, kimi evlenmiştir. Emekli olan vatandaşta ise çalışacak güç kalmadığında ya da sağlık nedeniyle emekli olmak durumunda kalmıştır.

Aldığı tazminatla eskiden ev alınırdı ama günümüz Türkiye’sinde bu o kadar kolay değildir. Sebepleri hayat pahalılığı ve mültecilerin fiyat yükseltmesidir, inşaat malzemelerine hergün yapılan zamlar vs.

Yıllarını verdiğin işin, sağlığını bile es geçerek verdiğin emeklerin karşılığı bu kadar olamaz dersin maddi olarak. Ne yazık ki ülkem şartlarında emeklilere verilen değer ortada. Yapılan zamlar devlet kasasından çıktığı için her türlü zamda bin düşünülüp, bir karar veriliyor. Ve emeklinin maaşı kırpık kırpık yıldız oluyor. Sonuç kaçınılmaz geçim zorlaşıyor.

***

Asgari ücret 17 bin 2 lira. Ev kiralarının en düşüğü zaten 17 bin lira. Pekiyi ev halkı faturalar ve nafaka ve ihtiyaçları için ne yapacak?

Yetmezmiş gibi piyasaya yapılan zamlar; sebze, meyve fiyatları almış başını gidiyor. Allah yardımcın olsun ey halkım !

Komşuluk bitti, akrabalarla gidip gelmeler bitti. Çünkü herkes geçim derdinde.

***

En düşük emekli maaşı 10 bin beş yüz, en yüksek emekli maaşı 42 iki yüz olarak belirlenmiş.

Bu durumda 10 bin beş yüzle ne yapabilirsiniz ?

Ne alıp ne yiyebilir ve nasıl geçinirsiniz? Eğer oturduğunuz evde sizin değilse vay halinize !

Yaşama artık sen, işin bitti. Kamuda ya da özelde bir fonksiyonun yok. Emektar olmak bu kadar mı kötü bir davranış. Bu kadar mı değeri var yıllarca hizmet etmiş birinin.

Kadir kıymet bilmek nerede kaldı ?

Vefa yok, sadece İstanbul’da bir semtin adı olarak kaldı.

***

Eskiden yeni emekli olmuş öğretmenlere haber verilir ve 24 Kasım öğretmenler gününde ellerini öpmek ve emekleri için teşekkür etmek için gidilirdi. Şimdi bunlarda yok. Çiçekler bile çok pahalı. İşin tuhaf yanı herkes geçim derdinde.

Emekliye kimse yeni iş vermek istemiyor. Yaşlı başlı artık köşesine çekilsin, köşe yastığı gibi otursun isteniyor. Ne yapsın insanlar bakış açısı böyle olunca yaşam sevinci de ortadan kalkıyor. Negatif yükü yüklenip, kahvelerde , caddenin çay ocaklarında öbek öbek toplanıp akşama kadar oturuyorlar.

Atasına saygıda kusur eden nesil, emeklisini yanında tutmaktansa huzur evinin yolunu gösterir. Ziyarete gelmek mi? Gözünüz yollarda kalır. Ve hayatın son demleri inanın zor geçer.

Evinde kaldığınız kızınız varsa şanslısınız. Oğlunuz varsa her gün gelinle atışır durursunuz.

Eğer evli iseniz bir Köroğlu bir ayvaz yaşayıp gidersiniz. Birbirinize koltuk değneği olursunuz. Bir çorba, bir çay geçinip gidersiniz.

***

Avrupa ile ülkemiz emeklilerini kıyaslamıyorum bile. Onlar bizden şanslı demekle yetinmek istiyorum.

Kalın sağlıcakla…