Dil Kapısında insanı dil terazisinde tartarlar ve Bezm-i Elest’teki kelimelerle tanış olup olmadığına, ana dilindeki kelimelerin sûretini geçip geçmediğine bakarlar. Dil terazisinde tartılıp geçenler hazret-i insan vasfını kazanmış olanlardır.

Dil Kapısı hakikatin kavranış biçimidir. Bu kapı tek başına ulvî hakikat yolu değil elbet. Yollardan bir yol… Bu Kapı dilin hakikatine sâdık kalanların kalbini ihya eder, aşkın kılar ve O’na (c.c.) götürür. Akl-ı meâş” olanlar Dil Kapısını yol edinemezler. Çünkü anlamazlar lisân-ı hâlden.

EDİPLER ŞAİRLER İÇİN BİR TARİKATTIR DİL KAPISI

Dil Kapısı pîrler, erenler, ehl-i dil vasfına sahip edipler, şairler için bir tarikat, yâni İslâm üzere “tutulan, gidilen yol ve fikirdir.” Kelimelerin sûretini aradan çıkarıp dilin mânası üstüne tâlim yaparak giderler hakikat yoluna. Dilin ve kelimelerin zâhirinden bâtınına gidip gelirler. Dil ile gönülleri sürur, kalpleri şifa bulur. Hayatlarının ve edebî sanatlarının esası dil var dilde dilden içeridir…

DİL KAPISI SÖZ KAPISI DEĞİLDİR

Dil Kapısı söz kapısı değildir. Herkes konuşur fakat herkesin dili olmaz. Pîrlerin dediği gibi, dili olan ayrı, konuşan ayrı... Peygamberler dışında mâna dilinin zirvesine çıkmak kimin harcı? Dil Kapısının müdâvimi olan herkesin iç evini tutuşturan ateşten bir sual: Dilin mâsivası nerede başlar, nerede biter? Bâzı hâllerde kelimeler yakar insanın dil kanatlarını...  

DİL KAPISININ KANUNLARINA RİAYET GEREK

Modernizme, yâni kalpsizliğe, inançsızlığa karşı duran Dil Kapısının hasbî müdavimlerinden ehl-i dil Prof. Ahmet Yüksel Özemre’ye göre “Allah bâzı kullarına kendi esrarıyla hakke’lyakîn yaşama imkânı verir. Böyleleri verilen bu hallerini söz kalıplarına dökemezler. Kitaplara dökülenler, dedikodu ve felsefedir.”

Dil Kapısında terbiye görmeyenlerin harflere dökülen sözlerinde malâyânîlik, dedikodu, zan ve benlik vardır. Bu kapıda dil tâlimi yapanların harflere döktükleri söz ve yazıda malâyânîlik, zan ve benlik olmaz. Bu sebeple Dil Kapısının kanunlarına riayet gerek.Bu Kapının en cezbelimüdâvimleriYûnus Emre “Hak” diliyle, Mevlânâ “dilsiz dudaksız bir dille”, Fûzulî “ilâhî aşk” diliyle, insan-ı kâmiller “hâl dili” yle söz söylemiş ve Dil Kapısının kanunlarına riayet etmişler.                                                                             

DİLİNİ MUKADDESLERİN EMRİNE VERMEK İSTEYENLER DİL KAPISINA GİTSİN                                                                                     

Dil Kapısında tâlim edenlerin gayesi uhrevîleşmek değil, dünya gurbetinden asıl vatana uçmak için ilâhî aşka boyanmış kelimeleri kanat yapmaktır. Gönül evlerinde demlenen vehbî ilhamlarını mısralara, satırlara yâni hurufata dökseler de esas gayeleri derece derece ulviliğe giden yolun yolcusu olmaktır. Şüphesiz ki Dil Kapısı fânidir, uçmağa gitmekle biter.

Dilini, mâna âlemine götüren edebiyatın dili yapmak ve mukaddeslerin emrine vermek isteyenler Dil Kapısına intisab etsin.([email protected])