Hemen her toplum gençliği önemsemiş, onları geleceği şekillendirecek kuşak olarak görmüştür. Bu sebeple toplumlar gençlerinden çok şey beklemiştir. Geçlerle ilgili söylenenlere bakıldığında bu gerçeklik ortaya çıkmaktadır.

Eski Yunan bilgelerinden Aristoteles; ‘Gençlerin yetişmesine önem veriniz çünkü bu yolda en küçük ihmal ülkenin yapısını ve geleceğini yok eder’ diyerek genç kuşağın ne denli önemli olduğuna dikkat çekmiştir.

İslam mütefekkirleri; ‘Çocuk ve genç, bir toplumun geleceğidir. Her toplum, kendi geleceğini garanti altına alacak, kendi değerlerini yükseltip, geliştirecek fertler yetiştirmeyi hedef edinmelidir. Yeni yetişen nesiller ruh ve bedence sağlıklı, güçlü ve dinamik bir kişilik geliştirdikleri ölçüde, toplum da güç ve kuvvet kazanacaktır’ diyerek gençlerden beklentilerinin ne denli büyük olduğunu göstermişlerdir.

Cumhuriyetin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk; ‘Gençler cesaretimizi takviye ve idame eden sizlersiniz. Siz, almakta olduğunuz terbiye ve irfan ile insanlık ve medeniyetin, vatan sevgisinin, fikir hürriyetinin en kıymetli timsali olacaksınız. Yükselen yeni nesil, istikbal sizsiniz. Cumhuriyeti biz kurduk, onu yükseltecek ve yaşatacak sizsiniz’ diyerek genç kuşaktan beklentilerini anlatmaya çalışmıştır.

Gençlerin ise yaşadığı toplumdan beklentileri gayet açık ve sadedir. Bunları; ‘İyi bir eğitim, aldıkları eğitime uygun bir iş, güvenli bir gelecek ve insana yaraşır onurlu bir yaşam sürebilmek’ olarak sıralayabiliriz. Ama gençlik için bu istekler genellikle elde edilemez, kolay ulaşılamaz. Büyüklerin; ‘Gençler hiçbir şeyi doğru dürüst yapamaz’ takıntısı sebep olur bu duruma.

Bizdeki durum tıpa tıp uyuyor bu tespitlere. Sayın Büyüğümüz söz konusu gençler olunca ne yazık ki ‘kaş yapayım derken göz çıkartmaya’ devam ediyor. Eleyici, ezberci on iki yıl süren zorunlu bir eğitimin ardından sokakla, iş hayatıyla tanıştığında elinden hiçbir iş gelmediğini öğrenen ve sudan çıkmış balığa dönen gençler ne yazık ki sabahtan akşama kadar evi, akşamdan sabaha kadar sokağı bekleyerek zaman geçirir oldular.

Gençlerin üretime dahil edilemediği ülkelerde dengeler bozulur. İhracat gerilerken ithalat sürekli artar. Bütçe açıkları zamanla kapatılamayacak boyutlara ulaşır. Ekonomik krizler yaşanır. Bu krizlerden çıkmak için önce babadan, dededen kalan mallar satılır. Sonra önüne gelenden, dosttan düşmandan borç bulunmaya çalışılır. Borç, borçla ödenmeye çalışılır. Sonunda aile batar. Sülale batar. Allah korusun devlet batar…

Bu yüzden büyüklerimiz; ‘Hazıra dağ dayanmaz… Ayağını yorganına göre uzat… Ak akçe kara gün için… Sakla samanı gelir zamanı… Gavurun ekmeğini yeme çünkü gavurun ekmeğini yiyen gavurun kılıcını sallamak zorunda kalır.’ Benzeri binlerce söz söylemişlerdir. Ne yazık ki ülkeyi tek başına çeyrek asırdan beri idare edenler her şeyi değiştirdikleri gibi bu atasözlerini de değiştirmiş, yok saymışlardır.  

Ülkeyi idare edenler uzun bir süreden beri daldıkları gaflet uykusundan bir an önce uyanarak, yok ettikleri, bozdukları, hurdaya attıkları Adalet(Hak ve Hukukun Üstünlüğü yeniden sağlanmalıdır), Eğitim(Okul öncesinden üniversiteye kadar değiştirilen ne varsa tekrar değiştirilmeli, gerekiyorsa eskiye dönülmelidir.) Atamalar(hısım/akraba derecesine göre yapılmamalı, emanet ehline teslim edilmelidir.)

İşi olmayan gençlerin zil takıp oynayacak halleri yok. Kendileri de, aileleri de mutsuz oluyor. Hele hele üniversiteyi bitirmiş bir genç iş bulamayınca bir müddet sonra hayata küsüyor. Evde annesinin, babasının ve kardeşlerinin yüzüne bakamadığı için evden soğuyor. Sokakta parasızlığın sebep olduğu nedenlerle itilip kakılmaktan yaşamdan soğuyor.

Ey Devleti ve Milletin Kurumlarını idare eden siyasiler ve bürokratlar; Allah rızası için milletin çığlıklarına kulak verin. Yoksa bu günlerinizi mumla arayacaksınız. Bu güne kadar halini arz eden milletin çığlıklarını duymamazlıktan geldin. Böyle devam edersen millet vallahi sandığa gömecek sizi. Benden söylemesi…