16 Haziran 1950 tarihi önemli bir gün. Ülkemizde Ezan-ı Muhammedi’nin yeniden asli lafızları ile okunduğu, asılsız ezanların susturulduğu bir gün. Bilindiği üzere ülkemizde 1932 – 1950 arası tam 18 yıl camilerimizin minarelerinde asli ezan okunmamıştı..

Zira, o yıllarda ülkemiz; tek partili yılları sindirmeye çalışıyordu. Bütün yurtta olduğu gibi inananlar, yapılan haksızlıklara göğüs germiş, sabır göstermiş; bu zulümlerden Kahramanmaraş halkı da kendine düşen payı fazlasıyla almıştı.

MİNARELERDE TAM ONSEKİZ YIL ASLİ EZAN OKUNMADI

Divanlı Camiinde kaçak olarak ezan-ı asli okumaya çalışan müezzin efendinin halini, Ulu Camide okunan ilk uyduruk ezanın burukluğunu ve 18 yıl aradan sonra Ulu camide ilk ezan-ı Muhammedi okunmasının coşkusunu yaşamış; o sevince şahitlik etmiş, şehrimizin yetiştirdiği irfan sahibi hoca efendilerimizden, Rahmetli Kadir Çavuş (Kızdırıcı) hocamızın Cemal Nar Hocamıza anlattıklarını sizlerle paylaşmak istedim:

Kadir hocamıza Allahtan Rahmet dilerken, Cemal Nar hocamıza da teşekkür ediyoruz. Ezan serbestliğinin yıl dönümünde ve Cumhurbaşkanı seçimlerine yaklaştığımız şu günlerde, demokraside nerden nereye geldiğimizi hatırlamamız açısından, Kadir hocamızın latif üslubu ile ibret dolu hatıralarını aşağıda nakletmek istedim:

KADİR ÇAVUŞ (KIZDIRICI) HOCANIN ANLATTIKLARI

“Rahmetli Kadir Çavuş (Kızdırıcı) Hocamız anlatmıştı. Devir “Halk Partisi” devridir. Kahramanmaraş’ın Divanlı Camiinin müezzin efendisi minareye çıkar. Sağına soluna bakar, etrafta zarar göreceği kimse yoktur. Elini atar kulağına ve neşeyle ezan okumaya başlar: “Allahu Ekber, Allahu Ekber.”

“Ne olur ne olmaz” diye aşağıya bir daha bakar. Bir de ne görsün, Kuyucak yokuşundan yukarıya doğru kendi tabiriyle “tengirşek şapkalı” birisi gelmektedir. “Eyvah!” der içinden ve hemen çevirir ezanı: “Tanrı uludur, tanrı uluduuuur.”

Aşağıdaki fotör şapkalı adam başını kaldırır ve bağırır müezzine: “Ben de sizdenim lan, ben de sizdenim. Doğru oku şu ezanı.” Bir “oh!” çeken müezzin ve asıl ezanı doğru okumaya devam eder.

ULU CAMİDE İLK “TANRI ULUDUR, TANRI ULUDUR” NİDALARI

Rahmetli ağlayarak anlatırdı bize bu “asılsız ezanın” nasıl gelip nasıl gittiğini. İlk defa Cuma namazında Kahramanmaraş’ın Ulu Camiinde bu uyduruk ezanın okunacağı zaman gelmiş. İmam hutbe için minbere çıkmış ve oturmuş. Ama herkes imama değil, arkaya dönmüş vaziyette. Çünkü biraz yüksekte yapılmış müezzin mahfelinde herkesin gözü. Derken Kayserili bir âmâ hafıza işaret etmişler. O da ayağa kalkarak “Tanrı uludur, tanrı uluduuuur” deyince caminin içinde bir feryat, bir ağıt başlamış. Merhum sevgili hocam anlatırken iki gözü iki çeşme şöyle diyordu: “Ne ana kaybetmiş, ne evlat kaybetmiş gibiydi. Bütün bir cemaat feryat ederek bağıra bağıra, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Sadece insanlar değil, duvarlar ağlıyordu hoca efendi, amitler ağlıyordu.”

Yanımdaki gözü yaşlı delikanlı “amit ney Hocam?” diye sorunca, ben de sesim titreyerek “direk demek kardeşim, sütun demek” demiştim içimdeki ironiyle!

ASILSIZ EZANLARIN SUSTURULDUĞU GÜN HALKIN SEVİNCİ

Kadir Hocam anlatmaya devam ediyor: “Sonra gün geldi, CHP gitti, yerine Demokrat Parti geldi. Menderes ezanı esas şekline çevirdi. Yine bir Cuma günüydü. Millet Ulu Camiin avlusunda bekliyor. Kimse içeri girmiyor. Herkes nefesini tutmuş ezanı bekliyor. Bir yanda insanlar, bir yanda kurbanlık koyunlar meleşiyor, bir yanda kurbanlık danalar böğrüşüyor, bir yanda millet sessiz sessiz ağlaşıyor!

Derken vakit geldi, müezzin “Allahu Ekber, Allahu Ekber” deyince bir feryat koptu. Bu sefer millet sevinçten ağlıyordu. Kurban kesenlerin tekbir sesleri, kurbanlık hayvanların böğürtüleri de bu ağıtlar arasına karışmış gidiyordu.

“ALLAH ONLARA FIRSAT VERMESİN”

Mücahit tabiatlı merhum Kadir Çavuş hocam, gözlerini sildikten sonra devam etti: “Biz neler gördük hocam, neler gördük. Burada şimdi dindar geçinen nice öğretmenler çocuklara piyes oynattılar. Falan da sahneye çıkardığı eşeğin başına sarık sardı, “işte hoca” diyerek alimlerimizle alay ettiler.”

Biraz soluklanan hocam birden celallendi ve “Yemin ederim ki bu gün onlar gene gelse emin ol aynısını yaparlar ve bu gün sofu geçinen o adamlar yine eşeğin başına hoca diye sarık sararlar. Siz onları bilmezsiniz hocam. Allah onlara fırsat vermesin!” diye haykırdı.”

Selam ve sevgilerle.