Kahramanmaraş’ta 92 öğrencisini kaybeden öğretmenin acısı dinmiyor!

Yaklaşık 5 yıldır öğrencilerinin evlerine giderek özel eğitim veren çocuk gelişim uzmanı ve özel eğitim öğretmeni Acıpayam'ın (31), geçen yıl 6 Şubat'ta meydana gelen Kahramanmaraş'ın Pazarcık ve Elbistan merkezli depremlerde 117 öğrencisinden 92'si yaşamını yitirdi.

Depremin ardından başlatılan arama kurtarma çalışmalarında ailesiyle birlikte vefat eden 22 öğrencisinin cansız bedenini teşhis eden Acıpayam, evladı gibi sevdiği öğrencilerinin kimsesizler mezarlığına defnedilmesini önledi.

Afetin üzerinden geçen 1 yıla rağmen tüm zorluklara göğüs gererek görevini en güzel şekilde yapmaya çalışan Acıpayam, depremde kaybettiği öğrencilerini unutamıyor.

Kapıçam Şehir Mezarlığı'ndaki öğrencilerinin kabirlerini ziyaret ederek dua eden Acıpayam, öğrencilerden ayrı 1 yılı geride bırakmanın hüznünü yaşıyor.

"BU ZAMANA KADAR HİÇ YAŞAMADIĞIM BİR ACI, SANKİ BİR HANÇER SAPLANIYOR YÜREĞİNİZE"

Acıpayam, 6 Şubat'taki depremlerde kaybettiği öğrencilerini çok özlediğini belirterek, öğrencilerini kaybetmenin acısını hiçbir cümle ve sözün izah edemeyeceğini dile getirdi.
Her mezarlık ziyaretinde acı bir manzarayla karşılaştığını ifade eden Acıpayam, "Bu zamana kadar hiç yaşamadığım bir acı, sanki bir hançer saplanıyor yüreğinize. Çünkü mezarların her sırasında mutlaka bir öğrencimize, öğrencim yoksa ailesine, amcasına, teyzesine, halasına rastlıyorum. Bu da beni çok üzüyor." diye konuştu.

Öğrencilerini kaybetmenin acısının ilk günkü gibi taze olduğunu anlatan Acıpayam, 92 yavrusunu kaybeden baba ne hissederse kendisinin de o duyguları yaşadığını aktardı.

"BİZ ÖĞRENCİLERİMİZİN KENDİLERİNE DEĞİL MEZARLARINA DOKUNUYORUZ"

Öğrencilerinin genelinin 5-15 yaş arasında olduğunu ifade eden Acıpayam, şöyle konuştu:
"Mezarlıktaki her sırada bir evladını kaybetmiş baba evladının mezarına geldiğinde ne hissediyorsa ben de aynı o duyguları yaşıyorum. 6 Şubat öncesindeki bütün öğretmenler öğrencilerinin hayatlarına dokunan eğitim elçileriyken, şu anda biz burada öğrencilerimizin kendilerine değil mezarlarına dokunuyoruz. Bu dokunuşların en acısı. Dokunuşların en acımasızı. Öğrencilerimizin hayatlarına dokunmamız gerekirken mezarlarına dokunuyoruz. Öğrenciyi kaybetmek daha acıymış. Bütün öğrencilerin babası olmuşsunuz farkında olmadan. Bir baba 92 yavrusunu kaybettiğinde ne hissederse ben de aynısını hissediyorum. Depremin üzerinden 1 yıl geçti ama bu yıllar geçse de telafisi mümkün olmayan travmalar bıraktı zihnimizde."

Acıpayam, acısıyla, hüznüyle ve kederiyle depremi her an ve her gün yaşadıklarını sözlerine ekledi.