Gazeteci arkadaşım Mustafa Şirin Kahramanmaraş ile diğer şehirlerin karşılaştırma yapılmasına her zaman karşı çıkar.

Sebebi ise; Kahramanmaraşlının kendine nevi tarzı olarak ifade eder. Yani bu şehir insanın farklı olduğunu, buna gerekçe olarak da her zaman kendi işini kendi gören bir karakter yapısı olarak izah eder.

Kahramanmaraş kent merkezinde son dönemde yapılan hizmetlere baktığımızda da bu iddia, önem kazanır.

Öyleki Kahramanmaraş Belediyesi Karasu, Okul, Kapalı Salon gibi Genel Bütçe imkanlarıyla yapılması gereken hizmetleri yaparak, kaynakları görevi dışında kullanmıştır. Üstüne üstlük bir de Ayvalı Barajının borçlarını kabul etmiştir.

Böylesi bir uygulama ancak Kahramanmaraş'ta olur.

Kusura bakmayın ama bu akıllılık mı - aptallık mı? tarih yazacak. Bize hüküm vermek düşmez.

**

19. Dönemde Kahramanmaraş'ı temsil eden Milletvekili Ökkeş Şendiller'in babasının cenazesine katılmak için Kuzucak Köyüne gittik. Kent merkezine 40 km ya var ya yok. Ancak köye ve yapılan hizmetlere baktığımızda hepimiz üzüldük. Böylesi bir köye Nurhak ve Ekinözü ilçelerinde bile rastlayamazsınız.

Yani Merkezde siyaset yapanları hepimiz kınadık, yazıklar olsun dedik.

Yıllardır söyleriz, merkeze bağlı köylerimiz yeterince hizmet almıyor diye.

Ama ne yazık ki, biz çalar biz oynarız. Sesimizi kimse duymaz, duyuramayız.

Yazık değil mi bu insanlara?

Kahramanmaraş Belediyesi geçmişte Hanifi Mahçiçek döneminde Ahırdağına bir kaç km asfalt yaptı diye düdüğe koyup öttürenler, belediye Okul yaparken, karasuyu cebimizden yaparken, Kapalı Spor salonu yaparken neredeydiniz?

Neyse şimdi Büyükşehir olduk.

27 Ekim 2013 tarihinden sonra her şey Belediyeye geçecek. Merkezde siyaset yapanlar Belediye meclisi üyeliği için hucum ederlerken bu köylerde yaşayan vatandaşlardan da yazılmalıdır.

Ömründe köye gitmeyen, köy görmemiş insanları İl Genel Meclis üyesi yazarak o makamlara getirirseniz, köyümüzde bu şekilde hizmet alamaz. Fakrü zaruret içinde kalır.

Bunların vebali sizlerin üzerindedir.

**

Dün küçük kızımı almak için oukuluna gittim. Bereket yerinde hiç oturmayan, sorunları çözmeye yüreği ve bilgisi olan bir müdür varda, kafamız rahat.

Her şey derli tertipli, düzenli, sınıflar temiz, koridorlar temiz. Havalandırmaya dikkat ediliyor. Cam ve pencerelerde bir batman toz yok.

Tabii her okulda olduğu gibi bu okulda da yer sıkıntısı yaşanıyor. Geniş bir bahçesi yok.

Bahçe dedik de, Milli Eğitime okul arsası olarak tahsis edilen ama bize gerek yok diye Hazinenin satışına izin veren Milli Eğitim Müdürlerinin olduğu şehirde de eğitim adına sorunlar zor çözülür. Sonra mı? Şimdi yazıyorum...

**

İki okul, 1200 öğrenci ve 150 öğretmenin bulunduğu bir yer var Kahramanmaraş'ta.

Gazeteci Mustafa Şirin ile okulların açılmasına bir hafta var o bölgeye gittik.

Aman Allah'ım yol yok.

Hazineden okul yeri olarak alınan ancak daha sonra başkalarına satılan arsa elden çıkınca bu iki okulun yolu kapanır.

Ya okulların açılmasına bir hafta var, bu nasıl iştir dedik, araştırdık.

Tam anlamıyla bir ayıp yaşanıyordu. İki okul yapılmış ancak bu iki okula gidecek yol yok. İmar planına işlenmemiş, Yetkilileri aradık, kimsenin umurunda değil sanki.

Topu hep başkalarına atıyorlar.

Sonra ise bu hızla Belediye'ye gittik. Belediye görevlileri bu bizim görevimiz değil dediler...

Konuştuk ve sonuçta Belediye Başkan vekili Cevdet Kabakçı el attıda bir toprak yol açıldı, şimdilik.

Yarın yağmurlar başladığında ne araç gider ne de çocuklar.

Yol asfalt olur mu bilmiyorum.

Ama  Suriyeli sığınmacılar için gösterilen duyarlılığın bizim çocuklarımız içinde gösterilmesini de istemek bizim hakkımız.

Başta hafta sonu bile orada yatan Devlet Büyüklerine sesleniyorum...

Bizim çocuklarımıza da merhamet göstermek sizin asli görevleriniz arasındadır.

0 50 metrelik yol asfaltlanmaz ise sizlere dua değil beddua ederiz...