Dokunuş

Bir sözün arkasında durabilmek önemli,

Bir fikrin çatısını kurabilmek önemli,

Kararlı bir şekilde geri adım atmadan;

Hedefi on ikiden vurabilmek önemli.

                                                   A.S.D

       Her sağduyulu insan gibi, ben de istiyorum ki siyasi arenada güçlü liderler olsun. Oturmasıyla kalkmasıyla sözü ve duruşuyla güven telkin etsin. Projeler üretsin, argümanlar geliştirsin, belirli objeler ortaya koysun ve bilgisini konuştursun.

       Diğer bir ifadeyle bir başkasının mukallitliğini yaparak ona öykünmesin, onun izine basarak yürümesin, salt kendi penceresinden baksın ki başkalığı anlaşılsın. Ha bu arada bulutlarda dolaşmasına da gerek yok, hayal âleminde gezmesine de… Tabii ki damda deve aramasına da gerek yok, bol keseden atmasına da, savrulmasına da… Özgül ağırlığı olsun.

       Kemal Kılıçdaroğlu ile de… Pes vallahi…

       Karizma yok, kariyer yok, bilgi yok, beceri yok, sezgi yok, güvenirlik yok, hitabet yok, buut yok, proje yok, netlik yok… “Altı kaval, üstü şişhane” mahiyetinde... Hiçbir sözü bir sözünü tutmuyor. Endazesiz laflarla pot üstüne pot kırıyor durmadan. Buyurun birlikte hatırlayalım:

       Kâğıthane’ye “kağıttepe” demesiyle, Elazığ’ın Kovancılar ilçesini karıştırarak; “Bu Karakoçan’a 3. gelişim” ifadesiyle, İzmir de, “Başkan haliç’i temizleyecek, İzmirliler haliç’te yüzecek” komedisiyle, Tunceli’de;  güldürüsüyle,  Lefter için;  üfürmesiyle…

       Saymakla bitmez hâsılı.

       Sadece potlarla sınırlı değil ki temel yapısı. Yalancılıkta da rekor kırmasıyla gündemin bel kemiği sayılır. Kamuoyu, bu özelliğinden dolayı garnitür cinsinden isim bulmakta acze düşecek neredeyse. Hakkında denilmeyen ne kaldı ki? İşte bazıları:      

       Uçar oğlu, Yalandaroğlu,  Çarkçı Kemal, Tornistan Kemal, Pinokyo Kemal, Vantilatör Kemal, Uç uç Kemal, Teyo Pehlivan, Rüzgârgülü, Yürüyen Yalan, Uçan Yalan, Kaygan Kemal, Bay Sazan, Bay Üfürükçü vs.

       Bir de alay vȃrî uyarlanan isimler var.

       Gandi Kemal, Halkçı Kemal, Başbakan Kemal, Dosyacı Kemal, Çakma Kemal, Etro Kemal, Bay K.K, Bay Sorosçu, Kaynak Kemal, Kasetçi Kemal, Gafmatik Kemal vs.

       Fakat tevekkeli değildir söylenenler.     

       Bir liderin seçim sath-ı mahalline girildiğinde, en azından ileriye dönük önemli plan ve projelerini anlatması beklenir “efkâr-ı umumiye”ye. Siyasetin tabiatı böyledir esasında. Fakat Bay Kılıçtaroğlu bundan yoksun bulunduğu için, sürekli başkalarına laf yetiştirmeye çalışıyor tökezleyerek. Dağarcığı boş olunca, bir bakıma zevahiri kurtarmaya kalkışıyor. Oysa komik duruma düştüğünden, fevkalade habersiz bir dünyada…

       Hani derin vadilerde ses yankılanması duyarsınız bazen.

       Örneğin “Aliii!!!” diye ünlediğinizde, karşı yamaçlardan da; “Aliii-li-li-li!!!” aksisedasıyla karşılaşırsınız ya… “Hasannn!!!” diye ünlediğiniz de, yine aynı şekilde; “Hasannn san-san-san!!!” öykünmesiyle tuhaflaşırsınız ya...

        Kemal Kılıçdaroğlu’da öyle…

       Kendisine yönelik, “Bir şey bildiği yok. Bütün bildikleri şablonculuktan ibaret.” göndermesine, benzer nitelikte; “Bir şeyden anladığı falan yok. Ne bilsin adam! Üstelik bilmediğini de bilmiyor.” cevabını veriyor.

       “İşi gücü yalan, yanlış, hezeyan.” ifadesine, alışılagelmiş nakaratla; “Onun, bir tek sanatı vardır, o da yalan sanatı… Utanır yüz kalmamış ki adam da… Sanki yalan makinesi, kuyruklu yalan üretiyor.” mukabelesiyle kopyalayıp yapıştırma yapıyor. Üç aşağı beş yukarı hep aynı tekrar, aynı minval üzere…

       Güler misin, ağlar mısın, acır mısın herifin hali pürmelâline?      

       CHP’nin doğasından mıdır nedir, maruf yönüyle gerçekten de liderlik alanında çok şanssız bir noktada. K. Kılıçtarolu’yla da tam yörüngesine oturdu ve tüy dikti mantalitesine. Kırdığı dalların ve devirdiği çamların çetelesini tutmak imkânsız vaziyette… Yazık! Birileri bir şeyler üflese bari kulağına.

       Kimler mi? Assolistliğe terfi ettirenler, mesela…