Cumhurbaşkanlığı seçimine az bir zaman kaldı.

İktidarın adayı sorun değil. Az çok belli.

Esas sorun muhalefette. CHP ve MHP de. Hala  araştırma devam ediyor.

Çatı formülü, ortak aday. Tutmaz ise  her parti kendi adayını çıkaracak.

Çok basit bir olayı zor hale getirmelerine şaşıyorum.

Cumhurbaşkanında olması gereken özellikler nedir.

Halk kime oy verir. Her şey belli, her şey ortada değil mi?

Türkiye’ye şöyle bir bakalım; AKP nin seçimde  tek başına aldığı oy oranı  0/050 diyelim.

Diğer partilerin hepsinin toplam aldığı oy oranı da 0/050 diyelim.

CHP, MHP, HDP ve diğerlerinin oyları homojen değil ki!

Nasıl biri diğerinin adayını benimseyip destekleyecek?

Buna karşın AKP, Kürt seçmenden de, oy alıyor.

Türkiye’ninsiyasi haritasına bir göz atalım.

Bu ülkede yaklaşık 0/043 muhafazakar seçmen,  0/026 sosyal demokrat seçmen,  0/014  Türk milliyetçi seçmen,  0/07 kürt milliyetçi seçmen varsa! Bu oranlar değişiklik gösterebilir.

Demek ki bu  kesimlerden oy alacak bir adaya ihtiyaç var.

Bu da demek oluyor ki; muhafazakar dini hassasiyetleri  olan, sosyal demokrat vasıfları olan, liberal olan, Türk ve kürt milliyetçiliği hassasiyetleri olan birisi aday olursa oy alabilir.

Ya da bunların hepsine  tarafsız ve eşit bakış açısına sahip birisi olmalı.

Ama bunu nasıl tespit edeceksiniz?

Bu da herhalde  yaşam felsefesine bakarak tesbit edilir.

Türkiye’de bu tür insan çoktur.

O halde muhalefet neden aday konusunda gecikiyor.

Yoksa sürpriz mi yapacak?

Başbakan  sayın Recep Tayyip Erdoğan; cumhurbaşkanlığını başkanlık yapacak konuma getirebilirse bal gibi başkan olur.

Bunu yapabilmesi için parlementoda birçok kanun değişikliğini yapması gerekir.

Eğer bu kanuni değişiklikler yapılamayacaksa, başbakan cumhurbaşkanlığını düşünmez. Bir başkasını aday gösterir.

Bana göre başbakan aktif bir  başbakanlıktan sonra, pasif bir cumhurbaşkanlığını düşünmez.

Hatırlayanlar bilir; Rahmetli Turgut Özal reformist bir başbakandı.

Birçok tabuları yıktı. Çok çalışkandı.  O sık, sık başkanlık sistemine geçmek gerektiğini söylerdi.

25 sene önce zamanın konjöktürü bunu  anlayacak bilgi ve olgunlukta değildi.

O dönem askeri vesayetin güçlü olduğu bir dönemdi.

Ülkede sıkıyönetim ve olağanüstü hal vardı.

Sivil insiyatif pasif bir durumdaydı.

O nedenle başkanlık sistemine geçiş için alt yapı oluşturamadı.

Pasif bir görev olduğu için Cumhurbaşkanlığı döneminden hiç memnun olmadı.

Aktif çalışmaya alıştığı  için sıkılmaya başlamıştı.

Ana Vatan Partiside kan kayıp etmeye başlamıştı.

Tekrar partinin başına geçip aktif bir başbakan olmak istiyordu.

Konjöktürün  zorluklarına rağmen o Türkiye’ye start veren ve  ufkunu açan adamdı.

Şaibeli bir ölüm onu aldı götürdü!

Ruhu şad olsun. Allah mekanını cennet etsin.

Başbakan sayın Recep Tayyip Erdoğan; şu anda Rahmetli Turgut Özal’ın yapmak isteyip te yapamadıklarını yapıyor.

Rahmetlinin bıraktığı yerden devam ediyor. Allah yolunu açık etsin.

Start verilen 3. Havaalanı 08.06.2014 de temeli atıldı. Marmaray,  Nükleer santral, körfez geçişi, Köprü çok önemli projelerdir.

Türkiye treni hızla yoluna devam ediyor. İnşallah kimse yoluna taş koymaz.

Değişim gelişerek devam ediyor. Bu da bizi ülkemiz adına sevindiriyor.

Eğer başbakan cumhurbaşkanlığına geçerse ANAP’ın başına gelenleri hatırlamak gerekir. AKP de oy kayıp edebilir.

Türk parlamenter sistemi lidere dayalıdır. Seçmenler lidere oy veriyor. “Oyumuz Tayyip’e” lafı olayı yalın bir şekilde teyit ediyor. Türkiye gibi ülkelerde lider giderse partiler zarar görüyor. Lütfen dikkat….