Mübarek ramazan ayını hep birlikte idrak ediyoruz.

Ramazan  ayı,  müslüman alemde  manevi  havanın  daha bir yoğun  teneffüs edildiği bir ay.

Dinimizin en temel ibadetlerinden olan orucun tutulduğu ay.

 Ramazan denince sevgi hoşgörü kardeşlik  kavramları gündeme gelir ve ramazan ayı bitince

 birdahaki ramazanda gündeme getirilmek üzere rafa kaldırılır.

 Ramazan ayında etrafımıza bakınca daha fazla sevgi hoşgörü kardeşlik göründüğü söylenemez.

 Etrafımızdaki insanlar sanki  daha gergin daha sabırsız daha hoşgörüsüz .

Helede iftar saatine yakın trafiğe çıktığınızda insanların oruçtan ne kadar nasiplendiğini veya

nasiplenemediğini  daha iyi görürsünüz.

 Bence bunun bir tane sebebi var.

 İnsanlar ibadeti  yüce Allah'a sunulan bir hürmet veya borç ödeme şeklinde değerlendirir.

Halbuki yüce Allah Maun suresinde , diğer insanlarla ilişkileri daha erdemli bir düzeye

getirmeyen namazı bile eleştirmiş , hatta  diğer insanlarla ilişkilerini , özetle söylenecek olursa

peygamber ahlakına  yakın  hale getirmeyip namaz kılanları '' vay o namaz kılanların haline'' diye 

tehdit  etmektedir.

    Oruç ibadetininde farklı değerlendirilmesi düşünülemez.

     İbadetler imanın kuvvetlenmesi için , kendini her an cenab ı Allah'ın huzurunda hissedebilmek

için ve hayatın her anında  peygamber ahlakı ile davranacak bir ruh hali için bir ders bir staj 

hükmünde olmalıdır.

Yıllarca bu ibadetleri yapıp ,  sevgi hoşgörü kardeşlik temelindeki peygamber ahlakına

yaklaşamamak  , bu erdemleri kazanma konusunda mesafe alamamak  , yıllarca ilkokulun birinci

sınıfında okuyup  ikiye geçememek gibi birşeydir.

 Oruç , şahdamarımızdan yakın olduğunu  açıkça  ifade eden cenab ı Allah'ı  her an

yanıbaşımızda  hissettiriyorsa ,  her yaptığımızı söylediğimizi ,  hatta içimizden geçeni bildiğini  gözümüzle görürmüşcesine   hissettiriyorsa ,  yani kamil imana bizi yaklaştırıyorsa  gerçek anlamına kavuşur.