İnsanoğlu yaradılışı gereği "ağlayarak dünyaya gelir ağlayarak baki deryaya gider" Bu gelenek hiç değişmemiş. kimi insan doğarken gözlerini hayata kapamış, kimileri ise gençlik çağında, kimileri ise de daha uzun ömürlü yaşamışlar. Yaşam ne kadar uzun olursa olsun, göz açıp kapayıncaya kadar bir zaman oluyor.

Dünya kurulduğu günden bu yana ne kadar insan konup göçtü bu evrenden. Belki de matematikteki son sayıyı bile çoktan geçmiştir. Daha ne kadar insan gelecek bunu da bilmiyoruz.

Önemli olan yaşamı güzelliğe çevirebilmek, dolu dolu yaşamak ve topluma faydalı birey olarak bunu sürdürmek.

Kimi insan öldüğünde; öldü de kurtulduk denilir.

Kimi insan öldüğünde ise; allah rahmet eylesin, mekanı cennet olur, iyi insandı diye hayırla yad edilir, güzel ifadeler kullanılır.

Önemli olanda bu değil mi?

Dün sevgili arkadaşımız Sermet Çuhadar'ın babasını ebedi aleme yolcu eyledik.

Bu gün Sanayici Hanifi Öksüz'ün annesi ucsuzluğa sessiz bir gemiyle yelken açtı.

Her iki insanda topluma yararlı ve faydalı işler yaptılar. Her iki insan ve ailesi için güzel sözler söylendi.

Ne mutlu onlara...

Bizde iyi duygularla güzel sözler sarf ederek, biraz hüzün içinde sonsuzluğa giden bu gemiler limandan demir alırken el sallama gayreti içine girdik.

İnşallah güzel bir iklimin yaşandığı güzel bir ülkede sonsuzluk gemisi yanaşır...

Biz Allah'tan böyle dua eyledik... Nur içinde yatsınlar...