HÜVE’L-BAKİ...

Hüve’l-Baki (Ölümsüz ve ebedi olan sadece O’dur.) ifadesi insana bir yandan Allah’ın üstün kudret ve ebediliğini hatırlatırken öte yandan kulun faniliğini ve onun ölüm karşısındaki aczini dile getirmektedir.

ÖLECEĞİNİ BİLEREK YAŞAYAN TEK CANLI İNSANOĞLU...

Her canlı ölümü tadacaktır diyoruz sürekli ama yine de sevdiklerimizden ve bizden uzak olacak zannediyoruz. O ölüm hep başkasına uğrayacak, bize ve sevdiklerimize dokunmayacak sanıyoruz. Bir yakınımızı kaybedene kadar ölüm hep uzakta bir gerçek olarak kalıyor. Ondan kaçıyoruz. Onunla yüzleşmek istemiyoruz. Ölümle karşılaşmak ve onun soluğunu ensemizde hissetmek korkutuyor. Evet, bir gün öleceğiz ama şimdi değil!

İnsanın bu dünyadaki trajedisi, kaçınılmaz ölümlülüğünün farkında olarak yaşamasıdır. Boynumuzda ölüm fermanımızla doğar ve zaman içinde sevdiğimiz insanların ölümüne tanık oluruz diyor üstad Kemal Sayar...

‘’İnsan ölümden saklanır. Ölümle yüzleşmek, ona çıplak gözle bakmak çoğu kez canımızı acıtır. Ölüme bakabilen insan dünya hayatının gelip geçiciliğini idrak eder. Ölüm bize, ötelerde

bizi bekleyen bir yurt olduğunu, bir ağaç altındaki kısa serinlikten sonra ebedi bir esenliğin bizi beklediğini fısıldar. İnsan ölümden saklanmak için türlü yöntemler dener. Nereye kaçarsak beyhudedir oysa, sonunda kaçıp durduğumuz ölüm gelip bizi bulur diye de devam ediyor.

‘’ÖLÜMÜN BİNLERCE KAPISI VAR/İNSANLAR ÇIKIP GİDEBİLSİN DİYE’’ diyor şair.

İşte o kapılardan birinden çıkıp gitti dün Kurt ailesinin çınarı, aile büyüğümüz, kıymetli amcamız Fahri Kurt. Bugün için kalemi elime aldığımda ondan başka bir şey yazmak gelmedi içimden. İstedim ki Kahramanmaraş’ta yaşayan ve bu yazıyı okuyan herkes şahitlik etsin ki bu şehirden koca bir çınar geçti...

1 hafta önce gazetede yazmaya başlamamı kutlamak için aramıştı. Demişti ki; kızım evde bilgisayarda anılarım yazılı, gel oku. İçlerinden beğendiğin olursa köşende yaz. Anılarını yazmak isterken, kendisini yazmak varmış kaderde. Biz her şeyi kontrol edemiyoruz. Takdir Yaradan’ın.

Hayatta karşılaştığımız iyi insanlar rızkımızın bir parçası. Hep buna inandım. Hayatımın bir döneminde böyle güzel bir insanla tanışmayı, akrabalık bağı kurmayı ve özellikle son 3 yılda burada dolu dolu vakit geçirebilmeyi nasip eden Rabbim’e şükrediyorum. Değerli eşine ve evlatlarına sabırlar diliyorum.

Ve son söz olarak; Amcacığım Allah’tan geldik ve yine O’na döneceğiz. Ben seni çok sevdim ve senin tarafından da kızımdan farkın yok diyerek sevildim. Her daim gözlerinin içi gülerek karşıladın, evladına sarılır gibi sımsıkı sarıldın, bir baba gibi nasihatler ettin. Ben senden hiç incinmedim ve senden razıyım. Duam odur ki Rabbim ’de seni hiç incitmesin ve senden razı olsun. Bu dünyada çekmiş olduğun ıstırapları cennet vesilen eylesin. Arkanda hoş bir seda, güzel tanıklıklar, hayırlı işler bıraktın. Allah sana rahmeti ile muamele eylesin ve dilerim bizleri cennetinde tekrar buluştursun.

Değerli amcam Fahri Kurt için el-Fatiha