Bugün öğretmenler günü...

Kafalar karışık...

Öğretmenler ürkek...

Öğretmenler kararsız...

Öğretmenler üzgün...

Öğretmenim neden böyle oldu?

            ***

Eskiden "Eti senin kemiği benim" derdik...

Veliler çocuklarını böyle teslim ederdi öğretmene...

Öğretmenlerimizi sayardık...

Onlara güvenirdik...

Ne oldu da bu hale geldik?

         ***

Öğretmenlerimiz hayat örneğimizdi...

Bir çok davranışımızın temelinde onlar vardır.

Sayardık, severdik ...

Öğretmenler mi değişti?

Yoksa biz mi?

Bence toplum değişti.

Bencilleştik...

Vahşi kapitalizme esir olduk.

Sevgi ve saygının yerini  kin ve nefret doldurdu.

Ve bu duygularla öğretmenlerimizi incittik.

Vay sen misin çocuğuma vuran?

Vay sen misin çocuğuma bağıran?

    ***

Çok geç olmadan toparlanalım.

Tekrar sevgi ve saygı toplumu olalım.

Öğretmenlerimize eski itibarını kazandıralım.

Öğretmenlerimizi yüceltirsek çocuklarımız da yücelir.

Ben öğretmenlerimi hiç unutmadım.

İlkokul öğretmenim sayesinde Maraş birincisi oldum.

Lise matematik öğretmenim sayesinde üniversite sınavlarında derece yaptım.

Kültürümü tahsilimi her şeyimi onlara borçluyum.

Nasıl unuturum onları...

       ***

Sevgili  öğretmenlerimiz sizleri seviyoruz...

Çocuklarımız size emanet...

"Eti sizin kemiği bizim"

Ölenlere rahmet  dilerken tüm öğretmenlerimize saygı ve sevgimi arz ediyorum.

İyi günler.