Ferdi Tayfur'un "Çeşme" filmini izlediğimde henüz 14 yaşlarında, gençliğe yeni adım atmış birisiydim. Pazarcık'ta Aksu Sineması'nda izlemiştim. Ferdi Tayfur, Adanalı fakir bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelir. İsmini, kendisinden önce 1930'lu yıllarda yaşamış elit bir sanatçıdan alıyor. Onun ismi de Ferdi Tayfur. 1945 yılında doğan Tayfur, 1970'lerde, tıpkı Orhan Gencebay gibi, o da İstanbul'a gelir. Sonrası malum. 55 yıllık bir sanat hikayesi son buldu. Yediden yetmişe herkes Ferdi Tayfur'u sahiplendi ve bağrına bastı.

Mekanı cennet olsun.

Yeşilçam, çok vefasız bir sektördür. Hiçbir çalışan ve bu sektöre emek verenini emekli etmemiştir. Zaten sonraları erotizme yönelince bitiş süreci başlamıştır. Bizde sinemanın tarihi 1930'lara dayanır. Bu işin piri de Batı eğitimi almış Muhsin Ertuğrul'dur. O yıllarda Arap kültürü ve yaşam tarzına fazla müdahil olmayan CHP'li iktidar, sonra birdenbire Mısır’dan film ithalatını yasakladı. Halk, bu filmlere çok rağbet ediyordu. Türkçeye eğilimin azalacağını düşünen idareciler, 1952 yılında Mısır'dan film ithalatını durdurdu.

Meselenin buradan sonrasını Yıldıray Oğur'dan dinleyelim:

"Mısır filmlerinin ithalatı durdurulunca, bu kez Türk yönetmenler 50’ler ve 60’larla birlikte bu filmlerin benzerlerini çekmeye başladılar.

Böylece ortaya fakir ama gururlu erkeklerle zengin kızların, şarkıcı kadınlarla taksi şoförlerinin, birden bire kör olan kadınlarla, seni sevmiyorum diyerek kendilerinden uzaklaştırmaya çalıştıkları yakışıklı erkeklerin filmleri yani Yeşilçam melodramları çıktı.

1964 yılında ilk Türkçe arabesk şarkıyı Abdülvahap hayranı olan Suat Sayın besteledi: Sevmek günah mı?

Yeşilçam, 1980'li yıllara varıncaya kadar aile yapısına özen gösterdi ve ona göre filmler yaptı. Daha sonra erotizme sapan Yeşilçam, hem kendisine olan saygısını yitirdi hem de millet nezdindeki saygınlığını. Televizyon nedeniyle büyük darbe alan sinema sektörü, modern çağın dijital medya ve şimdilerde sosyal medya ağlarıyla da tamamen çöküş sürecine geçti.