Ülkemiz genelinde her yerde görmeye alıştığımız Suriye’li vatandaşlar, insanın hem içini acıtıyor hem de canını. Sokaklarda yürüyemez duruma geldik. Özellikle merkezi yerlerde alışveriş alanlarında dilenen kadınlar, erkekler, çocuklar peşinizi bırakmıyorlar. Hal böyle olunca rahatsız olmamak mümkün değil.

Nereden, ne zaman, nasıl ve neden geldiler bizim ülkemize bu insanlar?

Ne yer, ne içer, nerede çalışır, nasıl yaşar, neyle geçinir bu insanlar?

Hastanelerde, sokaklarda her yerde karşımıza çıkan bu tiplerin aramızda ne işleri var?

Ne zaman ülkemizi terk edecekler belli değil!

Özellikle her sokak başında oturan kadınlar kucaklarında küçük çocukları, ne hikmetse bu masum yavrucaklara ne içiriyorlarsa hep uyuyor pozisyonunda. Kucaklarında çocukları ayakta arabaların önüne çıkıp dileniyorlar. Sekiz, on yaşındaki çocuklar ise trafikte adeta arabanın önüne atlayıp dileniyorlar. Allah korusun bir kaza olsa sürücülerin durumunu düşünemiyorum bile. Ama maalesef kazalar da oluyor.

Genç olan Suriye’liler de kendi gençlerimizi çevirip para istiyor, her hangi yardım yapılmaz ise şiddete başvuruyorlar. Ortam bu kadar tehlikeli iken hala sınır kapılarımızdan giriş yapmaya devam ediyorlar ne yazık ki…

Dilencilik yapan Suriye’liler ile yerli dilenciler arasında kıyasıya bir inatlaşma, yer kapma yarışı gibi problemler ortaya çıkmaya başladı. Parklarda köşe başlarında, bankaların önünde, cami avlularında karşı karşıya oturan dilenciler birbirine düşman gibi bakıyorlar. Yani yerli ve Suriye’li dilenciler arasında kıyasıya yer kapma ve para kazanma yarışı var. Bu çekişme durumu kavgalara kadar gidebiliyor.

Yardım etmek elbette güzel, komşuluk ilişkisi belki bunu gerektiriyor ama zarar verecek boyutlara gelinmişse bir kez daha düşünmek gerekir diyorum, daha büyük zararlara meydan verilmeden.  Onlar işi sömürüye kadar götürdüler. Hiç biri unutmasın ki bu ülke bizim, bizim insanlarımıza zarar verme hakları yok. Ülkemize sığınanların sayısı her geçen gün artarken, güvenlik sorunu da boy göstermeye başladı.

Ülkemizde de yardıma muhtaç bunca insan varken, iş arayan iş bulamazken, önce can diyorsan; canını emniyete al ki, başka canlara yardımcı olabilesin. Durum böyle olunca ‘’Önce can, sonra canan’’ dememek mümkün değil…!