Dilimizden düşürmediğimiz, yaşam nimeti diye yürekleri teşvik ettiğimiz, yaratılış sebebi olarak gördüğümüz o müthiş duyguyu, sevgiyi sorguluyorum. Mutluluğun tek kaynağı olarak sevmeyi referans gösterirken, sevdiğinden ayrılmanın ne büyük bir acı olduğunu unuturuz nedense. Sanki sevilenin ömür boyu yanımızda kalma garantisi varmış gibi, ha bire sevmeye teşvik ediyoruz kendimizi ve çevremizi...

''Tadına doyulmaz, onsuz olunmaz'' diyor ve inanıyoruz.

Bazı sevgileri kendi otokontrolümüzle, telkinlerimizle beynimize yazarak hissedebiliriz belki bir tür mantık oyunuyla.

Ama öyle sevgiler var ki irade dışında var oluyorlar. İşte sevginin en has olanı budur. Has sevgiyi yaşamak hazların en hazını yaşatır insana. Anne ile  yavru, Leyla ile Mecnun buna en güzel örnektir. Yanyanayken alınan haz, baş döndürücü olduğu için uzak kalınca yerle yeksan eder sevenleri. Ondan uzak kalmanın verdiği ıstırap, ömür törpüsü değil midir?

İşte bu tür sevgilerdir bizi var eden;

Bu tür ayrılıklardır bizi kahreden.

Zulümdür her ayrılık...!

Ayrılık, duygu dünyamızda insafsız fırtınalar, kasırgalar estirir? Oysa bu ayrılık denen şeyi kaç kez yaşamışızdır. Aynı acıyla kaç kez sevdiklerimizi uğurlarken veya uğurlanırken kıvranmışızdır; gar veya garajdan, hava limanından, gönül limanından kaç kez ağlayarak ayrılmışızdır. ''Gitmek mi zor, kalmak mı zor? '' diyen şarkı nağmesidir o anda iç halimiz…

Hüzzamdır… Rasttır… Nihaventtir.

Özlem kuyusuna atılmak üzere olan yüreğin feryadıdır bu.

Özlemek...!

Haşin bir duygu! Sevgiyle beslenir, sevgiden kaynaklanır ama; sevgiden değil, sevgiliden uzaklaşma duygusunun adıdır ki; iç acıtır, elem serper nefes nefes...

Gözyaşı...!

Ruhun sigortası olan  gözyaşları,  aklın duygu fırtınasıyla yerinden kaymasını önlüyor sanki... Sanki değil, kesin öyle. İlahi bir el tarafından gönderilen ilk yardımdır gözyaşı...

Sımsıkı sarılırız ona infilak noktasında!

Şimdi soruyorum size;

Ayrılığının ne büyük bir elem yaratacağını sevmeden önce düşünseydik, acaba hangisini tercih ederdik?

Sevmeyi mi? Sevmemeyi mi?

Ben yine sevmeyi seçerdim galiba.