Çevremde ki pek çok insan yaşıyormuş gibi. Daha kırkına basmamışlar ama içimden hep onlara seslenmek geliyor “Ölmek için neden 30 yıl daha bekliyorsunuz”.

Gencecik insanlar kullandıkları anti-depresan ilaç dozları ile birbirlerine hava atıyorlar.

İnsan akıl sağlığının dengesizliği ile övünür mü

İşte bunun için oturup çok çabalamadan önceki yazımı yazdım ama benim yazılarımın anlaşılır olması için biraz zeka gerekli.

Mailimi gereksiz yere dolduranlar için az daha açıklayıcı yazmaya karar verdim.

Hoş bir gülümsemenin karşılığını aldığınız anı yaşamaktır hayat.

O ünlü şeker firmasının bizim batı köylerinde yaptığı çekimin repliğidir yaşamak.

Eğer okuduklarından kendine bir şeyler çıkarabiliyorsan yani okuyanı küçümsemiyor ya da kütüphanenle övünmüyorsan, örneğin seyahat etme özgürlüğün varsa budur asılolan. Dolmuşta giderken sevdiğin şarkıyı dinlemek uğruna ineceğin durağı iki durak geçmiyorsan, hayatında nefret etmek için harcadığın çabayı sevmek için sarfetmiyorsan, boşuna bekleme 60 yaşını.

Neden işe giderken her gün aynı yolu kullanıyorsun, elbise dolabın tek renkten ibaret? Eyvah!

Bazı günler hiç tanımadığın insanlara selam veremiyorsan boşuna “yaşıyorum” demek

En son ne zaman heyecanlandın. Ve en son birisi için kendine yeni bir giyecek aldın?

Sosyal sorumluluk adına bir çaban yoksa, neden ben yaşayan bir ölüyüm demiyorsun

Aşkta ve işte işler sarpa sardığında yalnız kadere isyan ederek yaşanıldığını zannedenlerden misiniz

Biraz cesaret, risk alamıyorsan zaten 30 yıllık ömür çok bile. Rüyalarla yaşamak bazen şarttır. Uyanınca oh be dersiniz.  Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına çıkmamış olanlar da ben yaşıyorum demesinler.

İşte böyle.

***

Geçen yılı hatırlıyorum. Bana göre şehrimizde uygulanan en güzel AB projesini gerçekleştirdik. “Kız çocuklarının okullaşma oranını yükseltilmesi” için il genelinde ki YİBOlarla birlikte çalıştık. Öğrencilerimiz için internet destekli bilgisayar sınıfları oluşturduk, onlara ücretsiz SBS hazırlık kursları düzenledik. Te bilmem nerdeki dağ köyünde ailesi ile konuştuk n’olur kızını okut diye. O canım yavrularıma yeni ufuklar anlattık. Alternatifler sunduk. Sevgimizle.

Ben bir mühendisim ne işim olur demedim. Karşılığında yaşadığımı hissettim. Bu konuyu zaten ayrıntılı bir şekilde anlatacağım.

Şimdi neden durup dururken bundan bahsettiğimin sebebine gelince YİBO larımızda ki başarı oranlarında % 25  e yakın bir artış gerçekleşmiş. Sebebini araştıran kıymetli büyüklerim, AB fonlarını güzel, uygun, projelendirilmiş ve verimli kullanırsanız sonuçlarını bu şekilde toplayabilirsiniz.

Gökten üç elma düştü. Sahiplenmek isteyenin önünde hala engel yok.