Bugün ahtapotun nasıl bir anne olduğu konusunda bir haber okudum.paylaşmadan geçemezdim.

Sekiz koluyla suyun derinliklerinde yüzen yemek olarak midye, istiridye,istakoz,yengeç yiyen ahtapotun bir çok çeşidi vardır.

Ürkek bir hayvandır.hepsi mürekkeple kendini korumaz.mürekkepli olanlar düşmanıyla karşılaştığında mürekkep sıkar ve o zaman hızla uzaklaşır, geriye doğru…

Mürekkebi olyanlar ise suyu ileri fırlatıp kendini geriye çekerek korur.

Sekiz bacaklı ve omurgasız bir hayvandır.bacaklar hepsi aynı boydadır.iki çift iyi gelişmiş gözleri vardır.

kuluçka dönemleri geldiğinde bir oyuk bulup yerleşir ve yumurtalarını burada en güvenli şekilde muhafaza eder. onları asla terk etmez.

Bu uzun süren kuluçka dönemi boyunca yumurtaların üstünden asla kalkmaz.onları özenle korur.

bu esnada beslanmesi için gerekli besini bulamayınca bacaklarından bir kaçını yer ama yumurtalarını bırakmaz.

bu kuluçka dönemi altı ay veya bazı türler için dört buçuk yıl sürebilir.ve hiçbir ahtapot anne yavrularının büyüdüğünü görmez, göremez…

***

annelik içgüdüsü böyle ulvi örneklerle dolu ki…

evladı olan her anne bilir ,evladın sıkıntısı annenin sıkıntısıdır.çocuğu ile bütünleşen anne karşılıksız sevgi ve güveni ile yavrusunu büyütmeye çalışır…

“ana hakka hiçbir zaman ödenmez.” Bizim için birçok şeyi göze alan annemiz.kıymetini bilmek ve yaşarken bu değerli insandan sevgiyi esirgememek gerekir.

Çünkü zaman insanı gençleştirmiyor, yaşlandırıyor…

Sevgi ve saygılarımla…