Bak dedi kadın

Şu gördüğün evlerin olduğu yerler

Pamuk  tarlalarıydı

İşaret parmağını uzattı

taa ileriye

işte şurası mercimek tepesi,

şu kıyısında gördüğün düzenli evler var ya

işte onlar öğretmenevleri…

çocuk henüz dokuz yaşında

kimbilir içinden mi şehrin,

yoksa misafirimi annesinin…

bir erkek çocuğu ki fesupanallah

yay kaşlı çakmak bakışlı

bir meraklı bakışı var, kendi yüzünden habersiz.

Anne ,

Halinden tavrından belli ki mürekkep yalamış.

Annenin tavırlar biraz daha mertçe

Anaçta belli…

Gözüyle kulak olmuş çocuğa…

Buralar dedi kadın içinden ,senin yaşındaydım çocuğum.

Boynum büküktü,giderken

Üzüntümden ağlamıştım,geçerken boğaz köprüsünden.

Ardımda yarenlerim,akrabalarım…

Ve bu kucaklayamadığım bu şehirde…

***

Çocukluğu kaldı Maraş’ta

İçindeki çocuk kaldı buralarda,

Suskun büyüdü  ve koca şehirde sustu…

Devasaydı ne ucu vardı ne bucağı,

Evler bitince deniz başlıyor ve  denizin açıklarında adalar

Çocuk aklı almıyor,büyüklüğünü

Kaybolmuştu…

Yitti çocukluğu Türkiye’nin gözbebeğinde.

Ne zaman geçti,koşuşturmalarda

Farkına varmadı Gönül !

Kendine erişemedi,yıllar geçti ki

Çocuklu kadın oldu teni,ruhuna gurbet !

Ruhu ve teni olmayan birleşik