2015'te yazdığım ilk şiirde farklı bir tarz uyguladım. Denenmemişi denemek adına.

 Şiir dünyasında başka örneği var mı bilmiyorum.

Şiirin ayaklarını ikinci mısralarda kullandım.

Kendi tablom eşliğinde şiir severlerin beğenisine sunuyorum.

MEHTAP'LA BOĞAZ'IN AŞKI

Boğaz'a gönlünü düşüren Mehtap,

Mum yakmış arıyor bakın her akşam

Ayyüzlü yazıyor onu her kitap

Kimseler görmüyor, gözyaşı saydam

Boğaz'ın yüreği coşar Mehtap'la

Akışı o yüzden taşkın her akşam

Yakamozlar şahit, bu büyük aşka

Vuslatsız sevdaya uykular haram

Zamana yenilmez pürdeli gönül

Çarpışı umuda yakın her akşam

Uzaktan gülüne doyar mı bülbül

Burnuna kokarken yar buram buram

Mehtab'a ram olup seyre dalarak

Boğaz'da depreşir akın her akşam

Yolunu gözleyen yari olarak

Gönlünü mest eder, her bir serencam

Bahtına kahreden aşığın ruhu

Divane akıyor, şaşkın her akşam

Uzaktan bakarken ona bir ahu

Su diye şarabı sunuyor yaşam

Kal gitme diyemez Boğaz Mehtab'a

Engeller elinden bıkkın her akşam

Ah eden yüreği sığmıyor kaba

Duaya açılır ilahi makam

Sonsuza kurulmuş vuslat saati

Aşk ilan etse de lakin her akşam

Silinmez bir kader, dolmadan vakti

Mehtap'sız bir Boğaz, İstanbul'a gam.