Ne soğuk bir kelime…

İnsan duyunca ürperiyor, korkuyor bazen ölümden.

Bazen de severek koşuyor ölüme, ölüme gittiğini bilmeden.
Kaybediş sevdiklerini, yaşadıklarını hayattan.

Yok oluş, ayrılış sevdiklerinden, yaşayamadığın, yaşayacak zannettiklerinden. 
Zamanı belli, bilen tarafınca, zamanı yok zannedilirken.
Doğarken biliriz öleceğimizi, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarken.
Ölmemek için çalışırız, ölmeyecekmişiz gibi.

Öldükten sonra dirileceğimize inanarak!
Bir sevdiğimiz öldüğünde, ölmeden ölürüz bizde, üzülür-yıkılır-hayata küseriz.

Ayrılığın zorluğunu bildiğimizden. Kendimizin ecelinin geleceğini hesap etmeden.
Yalnızlık çöker üstümüze, boğuluruz, çevremizdekileri, bizi sevenleri göremeden.
Unuturuz ;

inandıklarımızı!

Düşüncelerimizi!

Sevdalarımızı ve de sevenlerimizi.
Yakınlarımızın, sevdiklerimizin ölümü bizi, bize resmeder.

Dünyaya bakışımızı, çevremize sevgimizi, Yaratana inancımızı sergiler.

Yaşadığımız iyi ve kötü değişik sebepler ortaya koyan diğer yaşam şekilleri gibi.
Güvenerek kendimize dik durur belli etmeyiz hazırlıksızlığımızı bizde bilmeden. Kendimizi garanti etmişiz gibi yakınlarımızı da bırakmayız elden.
Hissettik mi o anı ensemizde işte o an vay halimize.
Diyor ya yaradan, yaratılmışların en şereflisi bazen de aşağıların aşağısı.
Ölüm bilinerek yaşanması gereken kaçınılmaz bir gerçek.

Ölüme inanırız, inanırız da inanarak yaşamayız.

İsyan ederiz,

Hırs ederiz.

İnandığımız ölüme inat. kafamızdaki saltanatlar için.

Ne düşünür, ne aklederiz.

Artık tek gaye tek amaç vardır.

Saltanat kurmak,

Saltanat kuranlara yalaka olmak..

Bildiğimiz inandığımız ölüm olduğu halde. Ölümsüzlüğümüzü ilan eder gibi!

Biliriz nasıl yaşamamız gerektiğini. Neler yapılması gerektiğini. Biliriz yaşama nedenimizin aslını. Hesap günü, hesaba çekilecek hallerimizi. Doğru diye yaptıklarımızın yanlış ve yapılmaması gerektiğini. Biliriz kendimiz olmamız gerektiğini. Müstakim yolda, dosdoğru, taviz vermeden yaşamamız gerektiğini.

Korkarız ölümden. Ölümden sonrasına inanarak!

Ölmeyecekmiş gibi, öldükten sonrakine çalışmadan, saltanat kurmaya çalışarak!!!

Dendiği gibi;  yaratılmışların en şereflisi bazen de aşağıların aşağısı.

Tüm korkularımızın kendi ölümümüz olduğunu bilmeden, ölmemeye çalışarak.