Kimin eli kimin cebinde, kimin geleceğinde belli değil. Din ve siyaset malzemelerini kullanarak toplumları şekilden şekile sokmaya çalışan şizofren tabiatlıların varlığını biliyor, din ve siyaset adamlarına hiç mi hiç güvenmiyordum zaten. Uzun yıllar öncesinden dini gurup ve siyasi görüşlülerin iç yüzlerini hissetmiş kendimi hepsinden soyutlamıştım. Kendimi soyutlayışım gerek bazı aile yakınlarım gerek bazılarınca hafife alınmıştı; ama bugün ben haklı çıktım hamdolsun. Keşke ben yanılsaydım da memleketimizin hali pür melali böyle olmasaydı diyorum bir taraftan.. 15 Eylül darbesi bardağı taşıran son damla oldu benim için. Tuhaf bir oyunun içinde oluşumuzu esefle izlerken acaip bir karışıklığın içinde tozduman olmuş bir ortamda hissediyorum kendimi. Şimdiye kadar az da olsa içimde umut vardı; bir gün huzura, sükunete ve selamete erecek elbet bir gün olanca haksızlıklar son bulacak ve karanlıklar aydınlanacak diyordum. Ancak şu saatten sonra değerlerimin  pek çoğunu daha kaybederken, okuduğum dinlediğim hiçbir yazıya, kişiye inanacağım kalmadı. Birbiriyle sarmaş dolaş olmuş yılanların hangi birisini kimi kimden temizleyeceksiniz. İlahi bir yardım gelmedikçe bu sorunlar uzayıp gidecek bana göre. Dilerim daha bir artış göstermesin.. Seçim sonuçlarından tutun da tüm sınav sonuçlarına, partilerden tutun sivil toplum kuruluşlarına, tüm kurumlara varıncaya değin her şey darmaduman... Kavramların içi boş, değerler allak bullak; şeytan bile müslüman kılığında, azılı cumhuriyet düşmanları Mustafa Kemal hayranı, Türk kelimesinden arsalar bile milliyetçi…En insani değer olan demokrasiyi bile ağzıma alamaz oldum; çünkü onu en çok yıpratmaya çalışanlar şimdilerde demokrasi havarisi kesildiler.

Attığı her adımı şaibeli olan ülkemin durumunda güven duygusu sıfıra indi maalesef, en azından benim için. Değer verebileceğim ve kendimi huzurlu hissedebileceğim tek mercii sanat ve şiirle hemhal olmak kaldı. İyiki var olmuş, iyiki girmiş hayatıma bu güzellikler bu lezzetler. İçimi hafakanlar bastığında sanat ve şiir dünyasına sarılıyorum. Sağımda solumda bir tane evrensel boyutta insani değerleri koruyup kollamaya dair çapı geniş bir düşünce görememek kahrediyor beni. Herkes birilerinin çizdiği açıdan bakıyor hayata, insana ve insanlığa malesef…

 Ne olur birilerinin ağzına bakmadan kendimiz olsaydık.. Kendi çapımızdan, kendi aklımızdan, kendi vicdanımızdan faydalansaydık. Ama koymuyorlarki. Neymiş efendim “ insan bir mürşide yapışmazsa ne kuran’ı anlayabilirmiş ne de imanı sağlam olurmuş”…!  Bu safsatalarla uyutulan milletimin geleceği yer burasıydı. 

Allah sonumuzu hayır eyleye..!