Toplumsal sorunları körükleyen düşüncelerin başında yer alan şu üç bakış açısına dikkat edelim.

Birincisi; hayatı belden aşağıda algılayanlar yani cinsiyetçilerdir.

Bunlar yüzünden kadınlar, ya meta olarak kazanç vesilesi oluyor ya da köleleştirilerek sosyal hayattan koparılıp kafes ardına itiliyor. Kafes ardına veya daha yumuşamış haliyle geri plana itme çabaları, kadınlara din kisvesi altında sunulur genellikle. Kadınlarını sosyal hayattan kopartan milletler sürünmeye mahkumdurlar. Nasıl ki kuşlar çift kanatlarıyla göklerde süzülerek güven içinde uçabiliyorlarsa insanlar da kadın ve erkek unsurlarıyla  ancak müreffeh yaşayabilir..

 İkincisi: Fanatik dinciler

Üçüncüsü de: Fanatik particiler

Dikkat edin, ikinci ve üçüncülere “Dindarlar ve parti taraftarları” demedim; “Dinci ve Partici” dedim. Kendi tarikat veya cemaatleri dışındakileri din düşmanı, aynı partiyi tutmayana vatan haini diye yaftalayan zihniyetten bahsediyorum. Hurafe dolu yaşantısıyla Cennetin tapusunu almışçasına aleme fetva dağıtan bir güruh varki; topluma virüs etkisi etmekteler. Toplumsal bağışıklık sistemini çökertir onlar. Sadece bizim dinimizde değil, tüm dinlerde bulunur bu virüsler. Sayıları arttıkça toplum kokuşur. Onlarla yakın mesaide olmak dünyanın en büyük imtihanı diye düşünüyorum.

 Hayatın her bölümüne, yaşamın her zerresine din ve parti gözlüğüyle bakanları, hastalıklı duyguların esaretine girmiş orada yaşama tutunan zavallılar olarak görüyorum. Ne yazık ki, zavallılıklarına rağmen dünyanın çivisini de onlar söküyor. Dinleri ve partileri aslında onların süfli niyetlerine paravan oluyor.  Kırmak, bölmek, parçalamak, rencide etmek, alt etmek, saldırmak, sindirmek gibi marazlı duygularını tatmin etmek için sözde din ve parti sevgisini kullanır bunlar. Kimisi Allah’ı, kimisi liderini savunmuş gibi görünerek tatmin ederler arazlı duygularını…

 Haydi liderini koruyanı bir şekilde anlayabilirim, sonuçta lider de bir insan olduğu için korunmaya kollanmaya ihtiyacı vardır elbette. Ya kainatın sahibinin korunmaya ihtiyacı mı var? Onun kulunu kırıp inciterek, öteleyip berileştirerek, ezerek, döverek, söverek kainat sahibi korunur mu? Onun kulunu inciterek, rencide ederek, insanların mutsuzluğuna sebep olarak onun huzuruna çıkılır mı? Onun senden istediği bu mudur? Tüm dinlerin ve bizim dinimizin ana fikri ve amacında SEVGİ, HOŞGÖRÜ, TAHAMMÜL, İYİLİK, ÖZGÜRLÜK, KISACA İNSANLIK yatmakta. Kulu kuldan ayırmak, dindara üstünlük dinsize aşağılık payesi vermek yaratıcısına hakarettir; onun adına hüküm vermek kimsenin haddi değildir. O’nun her birimizden  istediği sadece insanlıktır.

 Particilik ruhu, benliğimizi öylesine sarmış, genlerimize öyle bir işlemiş ki; esefle ve tereddütle izliyorum. Partiler, bu ülke insanına huzur ve mutluluk vaadederek iş başına gelmiyorlar mı? Hepsinin tüzüğünde insanca yaşam biçimi vaad edilmiyor mu? Demokratik bir hakkımız olan parti seçme ve destekleme hakkımızı kullanırken, insanlığa zarar vermemeye özen göstermek gerekmiyor mu? Kendi düşüncelerinin karşındakinden üstün olduğunu savunmak için sadece anlatmak, izah etmektir senin görevin. Onun ötesine gitmeye ne hakkın var?  Saldırarak, küfür ederek, kuyu kazarak kim kazanmış veya kimin yanına kalmıştır kazandığı? 

 Şu hale bakın! Selam verdiğimiz, işbirliği yaptığımız/yapacağımız, birliktelik kurduğumuz/kuracağımız herkes; akrabamız, arkadaşımız, komşumuz bile aynı partiden olsun ön koşuluyla yatıp kalkan bir toplumun gelecek hali ne olacak? Bir düşünün! Çok tehlikeli bir hastalığın peşindeyiz.

Öbeklenmek, gruplanmak, ötelemek, berilenmek bir yaşam biçimi  olmuş. Aynı görüş mensubu kişilerden oluşuyor her yer… milliyetçiler- milliyetsizler, dinliler-dinsizler, sağcılar-solcular, Kürtçüler-Türkçüler, aleviler-sünniler, açıklar-kapalılar vs. vs. Almış başını gidiyor.

Ülkesinin taşına, toprağına, bayrağına, çakıl taşına sahip çıkanlar önce insanlığını unutmayan, evrensel boyutta düşünen olmalıdır. Dinini de, partisini de korumak isteyen önce insanlığı korumalı ve insanca davranmalıdır.