Birbirine değmeden yağan karlar şehrin tarihi dahil bugününü dahi beyaza bürümüştü.

Yılın tutan ilk karıydı. Sosyal medyada buğusu üstünde kahve ve demli ince bardakta çaylar paylaşılmıştı. Sevinmiştik. İstanbul’a da yağardı belki. Kimbilir, bu kuraklıkta ,bu kahrolası iklim değişikliğinde.Maraş karla kaplanmaya hazırlanırken ,insanlar sıcak evinde kimi kestane, kimi çay ve tarhana,kimi çerez yerken gecenin ilerleyen saatinde havanın aydınlanmasını göremedi ya da karın aydınlığına yordu.Saatler 04.17’yi gösterirken büyük bir uğultuyla gelen ve arkasından başlayan büyük sarsıntıya kimse müdahele edemedi.Uykunun en derin saatlerinde ne olduğunu anlamaya çalışırken bir yandan çoluğunu çocuğunu ve ailesini korumaya çalışanlar anladılar ki “Deprem !”.

Mahşer gibiydi. İnsanlar kaçacak, sığınacak güvenli alanlar veya yerler ararken sırtında pijama ve eşofmanlarla dışarı atmaya çabalıyordu kendini.Dışarı çıkanlarsa kar soğuğu altında titremeye mahkumdu. Sulu kar yağıyor ve sıcacık yataklarından çıkan insanlar yaşadıklarının şokuyla kendine gelmeye çalışıyor, nereye gidebileceğini kestiremiyordu. Karanlık, soğuk ve yağış.

Hava aydınlandığında yaşam alanlarının ve binalarının deprem tarafından nasıl katledildiğinin bilançosu ortaya çıkıyordu. Haberler hiç iyi değildi.

Depremin üssü Pazarcık ilçesiydi ve şiddeti 7.7’iydi, Kandilli Rasathanesindeki verilere göre.

Yerin 7 km altında olan deprem çok yıkıma sebep olmuştu.Haberler yayıldıkça moraller düşüyor,umut artık gücünü kaybedip, eriyen kar misali suya düşüyor.İnsanlar acizliklerinin farkında hem de en acımasızından.Göçük altında kalan sevdiklerine ulaşmaya çalışan fakat ağır beton blokların ağırlığı karşısında ezilen ve güçsüz kalışına isyan edenler…

Deprem üssü Kahramanmaraş’tı ama etkilenen il sayısı ondu.Çevre illerde bu yıkım bu felaketten nasibini almıştı.İnsanlar neye uğradıklarını anlamamış, herkes çevresinde olup bitenleri anlamaya çalışıyordu.

Televizyonlar bölüm bölüm herşehirden haberler veriyor,insanlar şaşkın ne olcağını ne yapacaklarını bilmeden arabalarına binenler yolu tıkıyor, binalrdan yıkılanların yanında sevdikleri şok içinde başında bekliyor,camiilerin kapısı açılınca sıcaklık ve korunmak için sığınan inların tabi ki yemek ihtiyacı ve faklı ihtiyaçları da vardı.

Yardımlar hemen hazırlanmaya ve yola çıkmaya başladı.Çok şükür Aziz Milletim ! Kıymet verir, değer verir,vakti gelince yardım elini uzatır.İstanbul dan giden yardımlardan dileğimiz koordineli şekilde dağıtılmasıydı.İhtiyacı olanlara bir an önce el uzatmak gerekliydi.Gönüllü gruplar oluşturuldu,Afat ve Kızılay, Ahbap ve daha niceleri…Ama madencileri bir tek ben değil ,kimse unutmaz sanırım.Yaptıklarıyla, yaşattıklarıyla.

Sonrasında Elbistan üsslü 7.6 lık deprem tekrar vurdu.

Bu kez yıkılmayan binalarda yıkıldı. Etkisi yine bilançoyu artırdı.Spikerler sürekli anons ediyor ve haberleri servis ederken zor geçiyordu saatler.Kurtulmayı bekleyen canlar vardı.üşümemek için bir mont almak vardı.Ama, işte…

Kuzeydoğuda, Malatya,

Doğuda, Adıyaman,Şanlıurfa,Diyarbakır,

Güneyde, Gaziantep,Kilis,Hatay,Osmaniye

Batıda ,Adana

Tüm şehirlerde can kaybı vardı.İçimiz yandı.İlk kez tüm kanallar aynı yayını yaptı.Görüntüler çok yürek dağlayıcıydı.İzleyip hiçbir şey yapamamak içimizi daralttı.Yardım yapmak bir nebze rahatlattı ama dertlerine derman olmak, dinlemek, yaşadıkları şoku atlatmak için onları gönülden dinlemek, ihtiyaçlarını giderebilmekte marifet.

Allah bir daha böylesi bir afeti yaşatmasın.Ölenlerimize Allah’tan rahmet, yaralılarımıza şifa, kalnlarımıza sağlık ve afiyet dilerim.

Eskisi olmayacak bazı şeyler bu doğru.Ama biz var ya şehrimizi yeniden inşa edeceğiz.Yeniden saksımızda karanfil,bahçemizde erik ağaçları çiçek açacak,çocuklarımız parkları dolduracak yine,bebeler doğacak gülümseyen, düğünler dernmekler olacak yeniden.Leylekler yuva yapacak çatılarımıza,poyrazımız yine esecek uçuracak şallarımızı,yine dondurma sırasına gireceğiz,tarhanalar çerezimiz olcak,frikler tüketeceğiz bademli fıstıklı…

Yaralarımızı devletimiz saracak, hem kendi yaramızı kendimiz sarmak içinde mücadele vereceğiz.Milletimiz verdiği desteklediği yardımlar için sağolsun,varolsun.

Yeni mottomuz: “YENİDEN YEŞİLLENECEĞİZ !”

Kalın Sağlıcakla