Kahramanmaraş’ta iyi gitmeyen şeylerin başında çekememezlik gelmektedir.

Aynı siyasi parti içinde bulunan insanlar birlikte çalışarak partilerini daha üst lige taşımak yerine birbirleriyle didişmeyi ve rakibi gördüğü insanı alt etmeyi ön plana çıkartan eylemleri ile öne çıkmaktadır.

Kahramanmaraş’ın yakın tarihine baktığımızda;

Anavatan Partisinde Mete Eskigün- Mehmet Sabancı

DYP’de Ahmet Uncu- Selahattin Karademir

Refah Partisinde Ali Sezal- Hanefi Mahçiçek

Ak Partide Ali Sezal- Veysi Kaynak

Yukarıda isimlerini yazdığımız siyasiler bu gün birer iyi dost olduklarından eminim. Ancak geçmişte yaşanan bu siyasi güç çekişmeleri ve rakipleşmenin olmadığını da iddia etmek milletin aklıyla da dalga geçmek olur.

Yakın zamanı ve şu anda yaşanan siyasi rekabeti yazmak istemiyorum. Ancak bunları da bir cümle âlem biliyor. Artık bunlara son verilmesi lazım.

Bu gün Kahramanmaraş, kamu hizmetlerinden son 30 yıl içinde çok daha fazla hizmet alamamış ise iktidar partilerinde yaşanan güç kavgasındandır.

Bu gün Ankara’da Bürokrasi ’de Kahramanmaraşlı tepe yöneticisi yok denecek kadar azdır. Bunun sebebi ise siyasi isimlerdir. Yarın karşımıza aday olurlar düşüncesiyle Ankara’da Kahramanmaraşlılara sahip çıkılmamaktadırlar.

Bu sahipsizliğin faturası ise halka hizmetin geç getirilmesi olarak kesilmektedir.

Artık buna der demenin vakti gelmiştir.

Marifet iltifata tabidir. Seçilmişlere iltifat yapalım. Ancak bu iltifat mübalağa boyutunu aşınca biz kendi ellerimizle hata yapıyoruz. Çok iltifat ettiğimiz, göklere çıkardığımız insan ben neymişim ya demekte ve insanlara tepeden bakmaya başlamaktadır.

Oysa oturdukları koltukları ayaklarının altından kaydıktan sonra durumun farkına varıyor ama o zamanda iş işten geçiyor.

Artık birbirimizi yemeyi bırakalım. Bize verilen makamların ve koltukların gereğini hizmet olarak yapalım.

**

Bir önceki yazımda Ak Parti’nin seçimlere daha iyi hazırlanabilmesi için öneriler yapmıştım.

Herkesin malumu 24 Şubat Kongresinde dönemin İl Başkanı Ahmet Özdemir liste yapmış ancak son gün İl Başkanlığına Ömer Oruç Bilal Debgici getirilmişti. O günden bu yana İl Yönetiminde ki huzursuzluklar sağda solda konuşulmaktadır.

Bunu önlemenin yolu İl Teşkilatının toplu istifasının alınması ve yeni bir isme yetki verilmesidir.

Aynı durum ilçelerde Belediye Başkanları ile uyum içinde çalışmayan ilçe başkanları içinde geçerlidir.

Nitekim geçmişte bir ilçemizde İlçe Başkanı ile Belediye Başkanı arasında yaşanan gelişmeler ve 24 Haziran seçimlerinde o ilçede Ak Parti’nin aldığı oy…

Bunun daha büyük yansıması belki de 2019 Yerel seçimlerinde o ilçede yaşanacaktır.

O ilçede farzedelim ki seçimi CHP kazanırsa Kahramanmaraş’ta siyaset yeniden karılır. Taşlar yerinden oynar.

Kimse bu tehlikenin farkında değil.

Benim Kahramanmaraş’ta bir siyasi parti hariç bütün partilerde siyaset yapan insanlarla dostluğum vardır.

Kahramanmaraş’ın son kırk yılını bütün ilçeler dâhil en iyi tanıyan ve bilen insanlardan biriyim.

Bize düşen görev bölmek değil birleştirmektir.

Ben bu şehirde yaşayan biri olarak daha iyi hizmet almak ve daha güzel bir şehirde yaşamak istiyorum. Bütün çabam bundandır.