Yıl 1976… Kahramanmaraş’ta, belediye otobüsünün sadece bir tane olduğu yıllar. O zamanlar, dolmuş olmadığı için Maraş Lisesi'ne yağmur çamur demeden o kara kış günlerinde koşa yürüye okula giderdik. Yine böyle zorlu bir günün sabahında, ilk derse geç kalmıştım. Ben, mahcup bir şekilde kapıyı vurup “gir” sesinden sonra sınıfa girdiğimde öğretmen bana öyle bir bağırdı ki:

-İdarenin kesin emri var, öğrenci

Öğretmenden sonra sınıfa giremez!

Öğretmen, korkmamı bekliyordu. Ben aksine gayet sakin bir şekilde:

-Öyleyse suç sizde hocam…

 Hoca şaşırmış bir halde:

-Neden suç bende?

Gayet sakin bir tavırla:

-Ben, sizden sonra girmedim ki siz benden önce girdiniz! Dedim.

Öğretmen daha da öfkelendi:

-Oldu beyefendi! Saatlerce kapıda sizin gelmenizi mi bekleyelim?

-İdare böyle istemiş hocam, ben ne yapabilirim?

Öğretmen kararlı bir şekilde:

-Bir lira ver bakalım! Dedi.

-Vereyim de ne parası bu?

-Sen gelmeden önce sınıf öğretmeniniz olarak arkadaşlarınızla bir karar aldık, geç kalan öğrenciden bir lira alıp toplanan parayla sınıfa perde yaptıracağız.

Hemen hocaya beş lira uzattım:

-Buyurun hocam…

Hoca şaşırdı:

 -Burada beş lira var evladım, bu ne şimdi?

-Beş gün geç kalacağım hocam, peşin ödüyorum