Anladım ki,

Gideni tutmayacaksın yakasından,

Hesap sormayacaksın,

Bitirdiyse kendinde beni,

”nereye?” demeyeceksin …

Adını sökeceksin yüreğinden,

Gözleri çıkacak aklından,

Susacaksın…

Hazmedeceksin onsuz,

Sesine kulak kabarmadan,

Günlere gecelere,

Dönüp dönüp yanacaksın.

Aşk diye,

Pervane olmayacaksın,

Yanmayacaksın ,yanarken,

Delice.

Mantığın alamaz belki,

O’na hasreti,

Yılmadan bekleyeceksin.

Gönül yareli,

Başın pusuda her sabah,

Belki geçer burdan ,umudu.

Gelmez giden geri,

Ağıtlar yakma,

Mahsun durma öyle.

Her sevdanın değil belki,

Sana denk geldi,

Vefasız birisi…

Yalnız değilsin ki !...senin gibi öyküsü uzun ya da kısa o kadar yarım aşka şahit oldum ki.kendini yemekten ,suçlamaktan ve en önemlisi herşeyden vazgeçişinden kurtulmalısın ki yeni sayfan açılması için sebeplerin olsun.

yorgun yüreğin savaştan çıkmışçasına bitkin olabilir, adını pelesenk edebilirsin diline, yüreğinin ritmi hep ona doğru atabilir.

Gel gör ki kavak yeli çoktan geçti, gerçeği görmen , kendi dümenini yarınlarına sağlam kırman gerek.

yaşam herşeye rağmen devam ederken , hamurunu da etkiliyor , pişiriyor. Daha iyi günlerin ileride olmadığını sen ya da ben bilemeyiz.yaradan bize çalışın ve sonunda tevekkül edin diyor.

Hadi kalk! Topla kendini ve yoluna şurdan devam etmeye başla.çünkü bu yol yarım bıraktığın hayat yolu…

Sevgi ve saygılarımla…